РТВ Теорија и пракса

radio-dramskog umetničkiog dela, dok se poslednja dva odnose na spoljašnje semiotičke uslove. Na osnovama pomenutih segmenata semiotičke strukture proizilaze i dva osnovna principa semiotičkog sistema radio-drame: ne-redundantnost i ne-konvertibilnost pričemu, dakako, ostaje na snazi važenje supstancijalne identičnosti radio-dramskog Znaka, i to iz prostog razloga što je radio-dramski Znak strukturisan na principu dveju oSa: ose simultanosti i ose sekvencija. Stoga i možemo reći da je. kao i kod muzičkog dela, radio-dramska „sekvencija kompatibilna sa simultanošću zvukova”. Ovo bi bio drugi interpretativni model pogodan za semiotičku analizu radio-dramskog umetničkog dela, Treći interpretativni model odnosi se na činjenicu da je radio-dramsko umetničko delo, između ostalog, i jezičko umetničko delo (ukolio se, naravno, ne radi isključivo o zvukovnoj radio-drami). Iz te činjenice proizilazi ne manje važan zaključak da upravo jezik sam vrši „semiotičko modeliranje”. Šta to znači? Najpre, to znači da navedeno modelovanje „пе možemo zamisliti negde izvan jezika” (Benvenist) i, drugo, da je upravo sam jezik „interpretirajući sistem svakog značenjskog sistema” (Benvenist). Kakve to ima reperkusije na radio-dramsko umelničko delo? Naglasićemo da ove činjenice pre svega zasnivaju imenentni semiotički čin, usposlavljajući lingvistički znak kao basis značljivosti samog radio-dramskog dela. Dakako, ovaj znak stalno mora da, unular svog strukturalnog spektra, potvrđuje svoju vlastitu značljivost. Kažemo: mora da proverava svoju značljivost iako je ovaj znak, posmalran zasebno, „istovetan sam sebi, a drugotan svemu drugome”. Mora iz prostog razloga stoga što on svoje značenje dobija tek kada ga svi članovi njegovog semiotičkog sistema „smalraju značenjskim”. Sledeći stupanj semiološke analize radio-dramskog umetničkog dela odnosio bi se na kontekste u kojima se znakovi pojavljuju, pri čemu se nameće, kako to Ladislav Tondl formuliše, „uspostavljanje distinkcije između obojekata-znakova (i, analogno, objekata-sistema znakova, objekata jezika) prema kojima formulišemo izraze - i metaznakova, metasistema, metajezika, pomoću kojih formulišemo naše izraze”, 14 Ovim smo donekle izašli iz područja sintaktičke razine semiološke analize i približili se semantičkoj razini izučavanog predmela, Ali mi smo na početku rekli da ćemo u ovom izlaganju apstrahovati interpretativni nivo radio-dramskog Znaka. Valja samo reći da se kontekst radio-dramskog Znaka poneki put obraća

13