РТВ Теорија и пракса

televizijske mreže. Zato nije slučajno što Sećanja nisu samo slika predistorije beogradskog TV studija, već začetka i drugih TV centara u Jugoslaviji. Dragocena su zapažanja o tim zajedničkim mučnim fazama kroz koje je prolazila naša televizija, o njenom sazrevanju teoretske i praktične programske prirode. Na više mesta plastično se prikazuju naivnost i nepoznanice, prva iskušenja i dileme, otpori i sumnje, svi polariteti i afiniteti prvih stvaralaca jugoslovenske televizijske mreže koji su nužno uticali i na formiranje vizije o televiziji kao kulturnom, društvenom. političkom, informativnom i sociološkom faktoru. Ta razmišljanja i stavovi koji su tada zauzeti o karakteru naše TV mreže i sadržaju TV studija, ostavili su dubok trag i u svim kasnijim etapama njenog razvitka, prihvatanju opštejugoslovenske orijentacije i usvajanju zajedničkog i posebnog programa kao osnovne karakteristike repertoarske politike. Autor posebno i sistematično otkriva prirodu televizijskog medija i njen uspon kao svetskog fenomena. Ukazujući na društvena kolebanja, na ~za” i „protiv” televizije, na prirodnu povezanost rađanja televizije sa razvojem zemlje, on, s vremena na vreme, oseti potrebu da napravi i „izlet” u inostrana televizijska dostignuća, da uporedi rezultate najvećih TV centara u svetu i, na toj paraleli, sa kritičkom notom, prezentira uticaje, ali potraži i inspiraciju za naša jugoslovenska razmišljanja o prirodi televizije i njenoj društvenoj neophodnosti. Taj uporedni prikaz daje posebnu draž i kvalitet оуој knjizi. Ostaje činjenica da su ove beleške uspešna odbrana televizije. njenih mogućih društvenih dometa i jedne profesije - televizijskog novinarstva! Možda se varam, ali u borbi za ravnopravni status informativnog programa televizije, autor je, ponekad, i protiv svoje volje i namera, išao i u drugu krajnost: zalažući se opravdano za televizijsko novinarstvo, bacao je u zasenak ostale programe, tehniku i kadrovske profile! Рге početka imaće, nesumnjivo, značaj za prve poslenike televizije kao podsećanje na jedno izuzetno pionirsko doba. Ali, njen značaj, možda još veći, biće za sadašnje generacije, jer je reč o razvojnoj liniji TV programa, o kontinuitetu, pa i o društvenim preokupacijama o televizijskoj mreži u našoj zemlji. Čitalac se teško oslobađa utiska o dosta paradoksalnom ondašnjcm stanju: televizija je iznikla kao društvena nužnost, a oni koji su to prvi shvatili i dali inicijativu da se „кгепе”, kao da su stvarali i najveće

210