Српске народне пјесме. Књ. 2, У којој су пјесме јуначке најстарије

92

ПИ Ч

Па је Крсто Петру говорио: „Виђи, брате од оца у мајке! „Како сестру Турци намучише ! „Јуриш, брате, да им ударимо, »Да се кући ни вратити не ће.“ Па скочише на ноге лагане, Петар вата Маруновић-Муја, Крсто вата Асан-Беговића,

Па се носе по трави зеленој; А Крсто се јачи намјерио,

Пак освоји Асан-Беговића,

Па га закла као жива брава; А Мујо се бољи намјерио,

И освоји Петра на долини, Удари га ножем по образу, Пос'јече му брка и образа, Петар викну а брата покликну: „Не дај, Крсто, брате од матере!“ А Крсто се на Муја поврати, Удари га ножем по појасу

И просу му трбух по долини; Обојици главе посјекоше

И узеше коње и оружје,

А својој се кули не свраћаше, Побјегоше низ Херцеговину, Док дођоше Рисну на габелу, Ришњани их дочекаше дивно, Дароваше по двје пушке мале И на плећи зелене доламе

Под Кошћелу кућу и авлију.

95

100

105

110

115

120