Српске народне пјесме. Књ. 2, У којој су пјесме јуначке најстарије
92
ПИ Ч
Па је Крсто Петру говорио: „Виђи, брате од оца у мајке! „Како сестру Турци намучише ! „Јуриш, брате, да им ударимо, »Да се кући ни вратити не ће.“ Па скочише на ноге лагане, Петар вата Маруновић-Муја, Крсто вата Асан-Беговића,
Па се носе по трави зеленој; А Крсто се јачи намјерио,
Пак освоји Асан-Беговића,
Па га закла као жива брава; А Мујо се бољи намјерио,
И освоји Петра на долини, Удари га ножем по образу, Пос'јече му брка и образа, Петар викну а брата покликну: „Не дај, Крсто, брате од матере!“ А Крсто се на Муја поврати, Удари га ножем по појасу
И просу му трбух по долини; Обојици главе посјекоше
И узеше коње и оружје,
А својој се кули не свраћаше, Побјегоше низ Херцеговину, Док дођоше Рисну на габелу, Ришњани их дочекаше дивно, Дароваше по двје пушке мале И на плећи зелене доламе
Под Кошћелу кућу и авлију.
95
100
105
110
115
120