Српске народне пјесме. Књ. 7, У којој су пјесме јуначке средњијех времена

414.

0

Можеш, брате, врло ми је мило, 1785 Код нас има доста друштва твога, Већ од твоје ломне Горе Црне. Нећеш слагал“, ако их познадеш, Да си родом од те Горе Црне. Води га Обилић за руку, доведе га до патријара и царева п владика прковне власти. Данило обично им се клања на све

стране.

Обилић.

Ево тица, сад ми се ругајте ! 1790 ; ругај

Цареви и патријарси. Нећемо се ругат, Обилићу, Ти нијеси био од ругања, Но не теке мало овесели.

Цари и патријарси и владике.

гледају у новога госта, познају ли га, отклен |е=

Цар Душан. Добар доша, госте изненада, Сви видимо, нијеси се нада, 1795 Јер видимо, нијеси дозрио И нијеси задовољан био, Доклен зренеш да ти к нама дођеш, Сви видимо, да ти је ненадна. Из кога си мјеста и државег 1800

Данило.

Главна браћо и сви великаши! И ја кажем, да је изненада,