СРЂ

— 91 —

AD NOBILISSIMVM A 0 PRVDENTISSIMVM D. MIchaelem Mensium, Senatorem grauissimum, & serarij III. virum, &c. IN OBITVM VENERABILIS D. Maurij Vetranij, Poetse lllyrici, &c. ELEGIA PYRRHI. Sseuit hyems, & stat Sergus niue candidus alta, Nec decor est syluis, squallet & omnis ager. Hic violte tamen, & niueis permixta ligustris Lilia, & liic viridis myrthus, & albarosa. Et variae circum volucres, quse noctis in vmbra Nescio quid liquido gutture dulce canunt. Dicite qui sedes, & Diis loca grata tenetis, Vnde sub hyberno sidere veris honos? Vix ea: patricij cum sic pars magna senatus, Mensius heus inquit, quisquis es adde preces. Adde preces, & tura, sacram dum condimus vmbram, Et facimus iusti funeris exequias. Oecidit (heu) charum Musis caput, occidit inquam Maurus, & heu longum iam silet ille senex. Cuius ob os oculos, atque ora obuerterat omnis Quse gens lata colit littora Dalmatise. Qualis apis per prata volans florentis hymetti, Nunc thyma, nunc cytisum, nunc legit ore rosam. Quale canit, Siculis Siren dum ludit in vnđis, Aut miseris nautis instruit insidias: Talis ad auratam citharam nunc fortia facta, Nunc veteres nobis ille canebat auos. Tum genus antiquum, & clar;e primordia gentis, Atque vrbs nostra quibus creuerit auspiciis. Illa quidem creuit, quo primum tempore clasšis Appulit Illyricis regia littoribus. Tum primum egregiis bellus conspectus in armis, Vt patrium vindex asserat imperium.