СРЂ

— 92 —

Tbat oliuifero Vergatus vertice in auras, Vltima pars Baccho consita montis erat, Planities haud lata fuit, quam clauserat inde Mons sacer, hinc liquidis stagna refusa vadis. Parcite, ait Dryades, & vos discedite ab alto Culmine, si qua vetus numina lucus habet. Iam veniet, qui vos dilecta pellet ab vmbra Sergius, is nostrse conditor vrbis erit. Nec mora sit, parua designat moenia fossa, Raraque partitur iugera militibus. Creuit opus, lecti passim venere coloni, Fluxit & hinc, illinc plurima nobilitas. Nobilitas seros olim visurc. nepotes, Et patrio dignam sanguine progeniem. Cui sua libertas multos intacta per annos Et stetit, & nullo stat violanda die. Vera cano, vatem non decipit augur Apollo. Ille simul- mentem mouit, & ora Deus. Quem bona libertas amplectitur, aureus illi Iuppiter effulsit de meliore polo. Deđucitque dies niueos, & temperat astrum, Et fortunato torquet ab ахе rotam. At qui turpe iugum, quique effera iussa tvranni, Qui potuit regum ferre supercilium: Ille ratem subigat damnato ad crimina remo, Dumque ratem subigit, verbere terga sonent. Claudat & infelix crudeli funere vitam, Nec sit honos ciiieri, nec tegat ossa lapis. Quam bene qui patriis depellit ab arcibus hostem, Ipse suo patriam sanguine tingit humum. Et cadit aduersa transfixus cuspide pectus, Nec venit in stygios degener vmbra lacus. Illius arma canat, & faxint funera vates, Funera Pieriis inclyta carminibus. Saxa quoque imponant, & lauro saxa coronent, Omnis & inscripto carmine crescat honos. Talia dicta dabat Maurus. Mors atra loquentem Impediit, querulam dissecuitque lyram. Nos lacrymas, nos tura damus. tu lilia plena Sparge manu, & longum manibus adde vale.

FINIS,