СРЂ

' 852

СРЂ - SRĐ

Adamović. Die pffcmzengeograpldscJi.e u. s. w. (Geografija flore Balkanskog poluostrva). (svršetak). Piše A. Vučetić. U drugom se đijelu prof. Adamović bavi srednjoevropskom oblasti. U nju smješta zaleđe Hrvatskog primorja s one strane Velebita, cijelu Bosnu, sjevernu i istočnu Hercegovinu, malo ne cijelu Crnu Goru, sandžak Novi Pazar, Staru Srbiju, Srbiju, malo ne cijelu dunavsku Bugariju i mali dio istocne Rumelije, Maćedonije i Arbanije pribrajajući po Dude-u ove zemlje zapadnopontinskoj provinciji srednjoevropske oblasti. Po piscu ovu provinciju karakterizuju razni hrastovi kao cer, lužnik, sladun i Ijutik koji tvore cesto prostrane šume a naznacuju je također i formacije šibljaka i raznog nižeg rašća i stepa. Ističe da su Engler i Drude sporedno i površno kušali da razdijele ovu oblast u zone, a da su Kerner i Wettstein razdijelili austrijske strane poluotoka u krajine (Gaue), koje odgovaraju zonama, a Beck da je za ilirske zemlje ustanovio ilirsku zonu pribrajući joj na okrajcima druge tri zone. Ali niko do pisca nije potanko razdijelio zone u podzone i kotare nijedan dio Balkanskog poluostrva. On je, kao i mediteransku, razdijelio srednjoevropsku oblast visinski u osam pojasa, a orizontalno u cetiri zone na temelju vegetacionih crta drugog reda, i zone u podzone na temelju crta trećega reda. Pojasi su ovi: 1. Nizinski, 2. Brežuljasti. 3. Podgorski, 4. Gorski, 5. Pređalpinski, 6. Subalpinski. 7. Alpinski, 8. Podsniježni (Subnivalni). Zone su pak ove: 1. Panonska, 2. Ilirska, 3. Mezijska, 4. Dacijska. Za svaki pojas određuje prostor i visinske granice, karakteristične formacije i biljke uopće, a napose i kulturne, te trajanje vegetacione periode, koja koleba između dva mjeseca (u subnivalnom pojasu) i osam (u nizinskom i brežuljastom), od naj višeg do naj nižeg. Iz osobina pojedinih pojasa navestićemo samo njihov prostor a nešto više o ćetvrtom, Gorskom pojasu, naj raširenijemu, i koji granici s našim krajem u mediteranskoj oblasti.