Топола

213

тверждадъ містами священнаго писанія. Мы віруемг и исповйдуеми, говорияъ онъ, что распятый чоловіки Іисуси Христосъ есть Сынъ Божій; ибо премудрость Божія отъ вічности рожденная Отцеыъ воспріяла нашу плоть и кровь (Ц Не такъ ясно и опреділенно отвічаеть Кальвинъ на остальные вопросы Сервета. Царство Божіе, по его словами, начинается въ людяхъ тогда, когда они возрождаются, возрождается же чоловіки тогда, когда посредствоми вірьі и любви возобновляется или возстановляется ви неми образи Божій (*). Но все это совершается не вдруги, не въ одини какой либо определенный моменти, а ви продолженіе всей человіческой жизни ( s ). Нпрочеми, сознавался Кальвини, я не понимаю діли подобнаго вопроса ( А ). Сущность отвіта на послідній изи вопросовъ Сервета

. (') Nos vero Jesum Christum, hominem ilium qui crucifixus est, credimus et confitemur esse filium Dei. Alioqui non vocaret ilium Paulus Dominum gioriae: пес Thomas Dominum ас Deum suum: non concionaretur alibi Paulus, ecclesiam Dei sanguine acquisitum (1. Cor. 2,8; Joann. 20, 28; Act. 20, 28). Rationem huius appellations haue doceraus, quod Dei sapientia ab aeterno pâtre genita ante femporis initium, postquam carnem nostram induit, Deus fuit in carne manifestalus, quemadmodum Paulus docet (1 Tim. 3, 16) Ergo Christum, etiara secundum suam humanitatem. agnoscimus esse filium Dei, sed ideo quod Deus est. Loquutiones hahemus in usu, quae breviter et dilucide sensum nostrum exprimunt: sed ab illis data opéra abstineo, ne occasionem praebeant offendiculi. Omissa igitur verborum pugna, tantum ipsa de re videamus. Paulus, übi docet Christum ex semine Davidis genitum esse, et ex Judaeis duxisse originem, mox adjungit; Secundum carnem (Rom. 1, 3 et 9,5). Ergo sicuti Christus ratione humanae naturae filius Davidis nominatur, ita etiam ratione diviuitatis filius est Dei. Unus tarnen est Christus, non duplex, filius Dei et hominis. Ibid. ( 2 ) Regnum Dei incipere in hominibus sentimus quando regenerantur. Tune avtem regenerari dicimus, quando illuminantur in Christi (idem, reformantur in obedientiam Dei ipsorum corda, et in summa, quando in ipsis instauratur Dei imago. Ibid. p. 483. ( 3 ) Sed regenerationem nego momento perfici: safis est si quolidianos facial progressus usque ad mortem; ut summa excellentia in hoc mundo sit tarnen cum profectu conjuncta- Ibid. (*) Raque non salis assequor quorsum tendat haec quaeslio. Ibid