Топола

230

вахъ Серветъ применительно къ своими взглядами объясняетъ тЄ мЄстя свящ. писанія, который служать въ христіянской догматике несомненными доказательствами троичности линь въ Божестве. Это объяснеше въ сущности тоже самое, какое мы встретили въ прежними сочиненіи автора «De Trinitatis erroribus», а потому повтореніе его находимъ здЄсь совершенно излишними. Изложеніе собственными взглядовъ автора начинается с/ь третьей главы. Хотя и здЄсь система ученій у-Сервета тоже прежняя, но отличается сравнительно большею логичностію и болЄе учеными характерными. Они таки же, какъ и прежде, строго стоить за то основное положеніе , что Боги едини и что сами въ себе Они не можетъ быть постигаемъ и уразумЄваеми никакою тварію и можетъ быть Познани лишь на столько, на сколько благоволили открыть себя въ двухъ модусами, въ модусе сямовозвЄщєнія ви слове и въ модусе самосообщенія въ духе. Но этотъ лотоси, который прежде

vere commuaicatam. Xla u і fes ta tіо ne m Bei ipsius per verbum et communicationeui per spiritum, utramque in solo Christo substantialem in solo ipso plane discernemus, ut tota vefbi et Spiritus Deitas in homine dignoscafur. Manifestationen! diviuam a seculis explicabimus, magnum cilra controversiam pietatis mysteriura, quod sit Deus oliin iu verbo. nimc in carue manifestâtes, spiritu coramuuicatus. augelis et hominibus visas, visione olim velata, nunc revelata. Modos veros aperte referemus, quibus se nobis cxhibuit Deus, externe visibilem verbo, et interne perceptibüem Spiritu, mysterium utrinque magnum, ut Deuiu ipsum honio videat et possideat... Любопытны да.гЬе слова, въ которыхъ Серветъ проситъ себї наученій свыше; О Chrisle Jesu, fili Dei, qui de coelo nobis dalus, deilalem patefactam iu te ipso visibilem manifestas, te ipsum aperi sevro tuo, ut manifeslatio tanla vere patefiat. Spiritum tuum bonum et verbum elïlcax peteuti uuuc Iribue, mentem raeam et calamum dirige, ut divinitatis tuae gloriam possim enarrarfe ac veram de fe Adern exprimere. Causa baen Tua est et tuam a Pâtre et Spiritus tui gloriam explicans, quae diviuo quodam impulsu traclandam sese mihi oblulit, cum essem de (ua veritäte sollicitus. Traclare aliquando coepi et nunc iterum traclare cogor, quia completum est vere tempus, ut ex rei ipsius certiludine et ex siguis temporum manifeste, sum nunc piis Omnibus osfeusurus. Lucernam non esse abscondendàm, Tu nos docuisti, ut vae mihi sit, nisi evangelizem. Causa communis omnibus Chrislianis agitur, cui omnes fenemur.