Топола

Но није се само разгрејан показао Алкамен прем* Перпкловој љуби, кад се нашао с њозх насамо, него је и несвесно, као што се чпњаше, и нехотице погодио тон, у којем ■је бпло нешто поверљпвости. Је ли му на то права дала готовост, којом се некад у пријатељски саобраћај упустила уметношку занесена Милићанка са Фидијиним најдаровитијпм учеником? Аспасија је осетила овај тон поверљпвостп па јој чпсто није било право. Тај је тон вређао њен понос. Разгрејани Алкамен стаде упоређивати облике Iвена расцветана и облнке њена прецвета у пупп а о облицима се тим изражавао, као што се човек изражава о стварпма, које зна кроз и кроз. И то је поносну Аспасију. Алкамен је узме за руку, стане јој мотрити руку и хвалити крас тој руци, говорећи, како му је та рука неисцрпан иавор уметничкој поуци. Аспасија извуче своју руку из његове, подсећајуАи га на то, како је Теодота исто тако неисцрпна, ако је до краса ,за поуку. „Ти се љутиш на мене, хпто сам хвалио Теодоту!“ узрази Алкамен. „Јесам ли ти икад што замерила?“ одврати Аспасија хладно; „јесам ли зло била према теби расположена, кад смо се опет састали овдв? Јесам ли се престала надати, да кеш бити велик? Зар те нисам као најпо-

29