Топола

Суза твоја свете тајне пуна, Драги камен нз мора дубока, Из отога црна твога ока Дражја ми је нег’ царева круна! Дражја сн мн нег’ рајска днвота, Лепша си мн од сунашца јарка, Впше сн ми нег ! рођена мајка, Внше менн од оба живота! Погледај мп ланнта блеђана, Чуј срдашце, што за тобом вене! . . а Ал’ мома већ има свог драгана, Па не слуша, па не чује мене! 1862

Подигла се . . .

Жодигла се кујушдјнка днвна. рукама злаћена јој грнвна, ;; А на врату бпсер и ђерданн 1 Вештачки су слнвени, скованн. Злато спја по широком свету, Снтан бнсер трепери по цвету,

208

ПЕСМЕ МИТЕ ПОПОВИЋА