Топола

Aras, Verg. 2) rijeka u Perzidi blizu, Perzepolisa, Curt. Arbela, orum, n. [AofStj.a] Arbela (Arvlla) mjestance u Asiriji, na glasu s boja god. 381. pr. Is. Curt. arbiter, tri, ni. 1) nazočnih, očevid ac, Ud. locus ab arbitris (nepovoljnih svjedoka) remotus; immunis ab arbitris domus; remotis arbitris, sine arbitro ili arbitris bez svjedoka. 2) kao sudbeni t. t.: duševni k, obrani sudac; sudac, koji po duši, a ne po pisanim zakonima i pravnim ustanovama sudi: kmet, duševmk, arbiter decisionis,litis; adire ad arbitrum, arbitrum aliquem sumere, capere, adigere; dare arbitrum; esse in aliquam rem arbitrum; ad arbitrum confugere, uti aliquo arbitro; arbitro aut judice opus est. Odatle a) uopće: posrednik, razvdđač, * formae o Paridu; * pugnae sudac od boja = grč. [gajtvxT]s. b) gospodar, * imperii; * irae Junonis vršitelj; * bibendi kockama izabrani ravnatelj stola, (sravni magister); * arbiter Aclriae = Notus jug; * locus effusi late maris arbiter gospodar daleko razlivenoga mora tim, što pruža dalek vid po njemu; arbiter rerum, elegantiae, Tac.; di potentium populorum arbitri, Tac. arbitra, a e,/, [arbiter] nazocnica, svjedokinja, Hor. arbitrario, adv. [arbitrarius] sa m ovo Ij no, Plaut. arbitrarius, adj. [arbiter] samovoljan, Plaut. arbitratus, us, m. [arbiter] mnijenje, misao, volja, obično samo u sing. abl. s gen. ili pron. pos. arbitrati! meo, tuo, alicujus: vivere arbitratu suo po svojoj volji; quas (sententias) hoc libro exposui meo arbitratu kako se meni svidjelo; cujus arbitratu sit educatus po načelima. Osobito: neograničena pun orno o, ejus arbitratu de pace agitur s njim kao punomoćnikom; dedere se in alicujus arbitratum predati se kontu na milost i nemilost. arbitrium, ii, n. [arbiter] 1) obranička presuda, [sravni arbiter]. 2) arbitria, quibus additur ex fide bona; in arbitriis rei uxoriae u ženidbenom poslu; * arbitria splendida gledaj splendidus. 1) Odatle slobodna rasuda: presuda, sud, odluka po svoj oj volji, libera arbitria ili samo arbitria alicujus rei ili de aliquo agere o kom ili o čem po svojoj volji odlučivati Ud., Liv. Curt.; res ab opinionis arbitrio sejunctae, koje se ne presuđuju po subjektivnom mnijenju; arbitrium salis vendendi samovoljna cijena soli, arbitrium funeris, mrtvaČinn, koja se je po imutku različno određivala. 2) neograničena vlast, moć, cujus (Jovis) nutu et arbitrio caelum terra mariaque reguntur; venire, dare se in arbitrium alicujus;

esse arbitrii sui biti sam svoj gospodar ; arbitrium mortis, muneris. arbitror, dep. 1. (pretklas. i arbitro) 1) [ arbiter 1) (pretklas. i kasn.) paziti, slušati, dicta nostra - i pretresivati, Ter.; alicui fidem parvam slabo komu povjerovati, Plaut. 2) m isliti, držati, sio diti, cijeniti itd. neque ut Helvetii arbitrantur, quin ipse sibi mortem consciverit; ut ego arbitror; arbitror te scelestum; s aco. c. inf. Aktivni oblik: imper. arbitrato. Oie.; pass. arbitretur uxor tuo gnato, da se izabere, Plaut. arbor, oris, f. [prvobitno arbos] 1) drvo; s gen., da se označi, koje je vrste drvo, arbor fici; abietis arbores, Liv.; nadalje patula Jovis arbor = hrast, Ov.; Phoebi = lovorika, Ov.; Palladis = maslina, Ov.; ovako i Herculea mjesto Herculis arbor = jagnjed ili topota, Verg. 2) (pjesnički) različite od drvetn načinjene stvari u. p. jarbol, katarka arbor mali, Verg.; samo arbor, Plin. ep.; veslo, arbore centena verberat fluctus, Verg.; brod, Phryxcam petiit Pelias arbor ovem, Ov. itd.; arbor infelix vješala, arbori infelici suspendito. arboreus, adj. [arbor] (pjesn. i kasn.) od drveta, * fetus voće, * poma,* umbra; i telum; cornua, drvoličan. arbos, gledaj arbor. arbustum, i, n. [od arbosetum skraćeno, arbos] voćnjak, rastilo; vinograd, jer se vinova loza u starih povijala po drvetn, expressa arbusto convicia . . . H. (sravni vinea); * u plnr. sitnogar ioa, Ov. arbustus, adj. farbor] drveće ni znsA đ e n, ager. arbiiteus, adj. [arbutus] planikov, crates, fetus, Verg. arbutum, i, n. [arbutus] 1) mdg inja, rod planike, Verg. 2) = arbutus maginja, frondentia arbuta = frondes arbuti planikovo lišće, Verg. arbutus, i, f. planika, drvo, na kome rodi maginja, (arbutus unedo Linn.), Verg. Hor\ Ov. arca, ae, /. [srodno sa arx, arcere] 1) ormar, kovčeg, sanduk. Napose a] kovčeg za novce, ex arca domoqne ili domo ex arca numerare pecuniam = gotovinom plaćati, arcae nostrae confidito i izdaj se u moju kesu, t. j. uzdaj se u me, ja mogu platiti, b) lijes, mrtvački sanduk, cadavera vili locabat in arca, Hor. 2) trop. tamnica, uza, servi in arcas conjiciuntur skrhati u tamnicu. Areildia, ae, f. i«] Arkadij a, srednja pokrajina u Peloponezu. Odatle 1) Arcadicus ili * Arcadius, ['.loxadAcp ili 'AoxiAwg] adj. arkadski, dea A. = Carmenta, jer je došla iz Arkadije u Italiju; virgo = Arethusa, Ov.;

102

'Arbela—Arcadia