Учитељ

334

Мало даље писад разлаже, како се од учитеља не може ни очекивати, да има шири поглед на све појава народнога живота. „Ни време, ни срества, ни уски круг учитељског васпитања и науке, не дају им могућности да сазнаду пелокупне законе народног живота и останка; но шта више, све их то у неку руку Фанатише, и учини по све неспособнима за, све што је ван уског техничког педагошког круга, па разуме се и за сазнање, колико њихова педагошка вештина има удела међу факторима целокупног народног живота.“ Тако вели писац. Али да би докавали како све то није истина, Т. ј. да би показали како ми потпуно разумемо, колико наша педатошка вештина има удела међу Факторима цилокупног народног живота,“ то нека је дозвољено да наведемо неколико реченица, које су У нашем листу штампане.

„Народног живота школа се и не дотиче.“ — „Да се све сеоске школе сад одмах затворе, за народ не би било никакве штете.“ — „Кад се погледа колико снажно на чевеков развитак утичу други разни Фактори, онда се види да је уплив школе у том погледу, односно целокупнот васпитања човековог, готово ништаван.“ — „Школа не само да не ради ништа, нити може да ради за телесно васпитање, већ на против, штетно упливише на телесни развитак.“ — „И умни развитак човеков зависи од многих снажних чинилаца, према којпма школа не може бог зна шта да учини.“ — , О утицају школе на морално васпитање готово не

вреди ин говорити.“ — „да телесно и морадно васпитање вредност је школе веома малена, готово ништавна. На тај начин, задатак је школи умно васпитање. Али ако економни иу опште друштвени услови нису повољни за духовни развитак народа, онда школа постаје немоћна и односно умног васпитања,“ — „Целовупна спољна природа, сва околина у којој се налази, све прилике у животу, све друштвене установе, васцело друштво — све то васпитава човека, од колевке до гроба. И свису ти чиниоци тако моћни, тако снажни, да школа према њима, ништа није друго до зрно песка у Океану.“ — „Сви услови, природни и друштвени, од којих укупно зависи развитак ума, тако су многобројни и значајни, да школа према свима“ њима стоји, од прилике, као ! према 100." — (В. 1 и 2 бр., чланак „школа и народ“.)

Тако смо мислили при оснивању нашег удружења и листа, тако мислимо и сада. Као што и читалац види, ми врло добро разумемо прави и истински полотај школе у целокупном народном животу, и с тога ми у своме свакидањем животу и раду нисмо само учитељи, само Филозофи, који се затворали у своју собу, већ и грађани — чланови. друштва. На основу чега писац може да тврди, да смо ми „занатлиско-педагошка секта,“ која се сабтла у свој технички „тесни оквир, то ми, просто на просто, не можемо да разумемо.

"Један учитељ.

а ===

БЕЛЕШКЕ,

Учитељски зборовм у Русији у таквом | датог и радник на народној просвети,

су сада стању, да публика, с пуним правом, пита сумњиво: да ли су зборови дозвољени, или нер Познати њихов пџе-

| |

| | | |

барон Н. Кор, пише о томе у „Голосу“ одакле наводимо нека Факта. Харковском збору нису дозволили да се држи по про-