Школски гласник

"

Стр. 108

Највећа методичка и уједно материјална новост, коју је за собом иовукла експериментална педагогија, беше та, да смо све ароблеме иедагогије тражили да решимо из самог детета. У главноме педагогија вма три иоља истраживања: дечије држање, учитељев рад и наставна средства и орга низација школства (односно односи школ ства у ширем зиачењу речи према држави и друштву). И све проблеме, што се налазе у првом и другом пољу, експериментална педагогија хоће да размрси почев од детета. Некоји ће примери то објаснити. Методика даје учитељу проппсе за његову обраду поједипих наставних предмета. редимо н. пр. да при учењу читања мора поступатп по сентетичкој или аналитпчкој ме тодп. И на питање, која је од ових двеју метода најцелисходвија, ми тако одговарамо, да помоћу експеримента покушавамо успоставити, нано свака од ових двеју метода делује на читање детета, које учи; с којом се методом брже долази до циља течног и бесиогрешног чигања. На тај начин одлучује се о сваком методичком пропису за учитеља, јер свака методичка мера садржи уједпо и уаливисање па детињи дух. ПомоКу ексиеримвнталног исаитивања ми одлучујемо и о дидактичкој вредности методичких ароаиса с обзиром нб, њихаво деловање иа дете. Тако исто испитујемо целисходност наставних средстава. Упућујем вас у том погледу н. пр. на испитивање чулне наставе (сравни 13. предавање). Идући корак ове трансФормацпје свих педагошких питања у томе смислу, да васколико испитивање полази од детета, јесте тај, да испитивање детета, његовог разви ћа, његових индивидуалних разлика, његовог држања за време школског рада и слично заузме што већи простор у експерименталној педагогији. У томе смислу треба схватити и програм нашег испитивања. Они на арви иоглед показују ограничавање читаве педагогије на испитивање школског детета, но онп се ипак баве свим педагошким питањима, па и методиком учитељевом, наставпим средсГвима и школством; но, све ово ми ре шавамо — према нашој методи — са експерименталним исиитивањеа деловања.што сви

Бр. 7.

ови односи показују на дух и тело дететово. Ако би ради да развијемо главне тачке експериментално-педагошког испитивања, то би их овако могли назначити: 1) Прво и основно аоље рада ексаеримбнталне аедагогије је исаитивање духовног и телесног развиКа детињег за време школовања. У исаитивању развића дететовог огледа се фундамент васколике аедагогије , сва педагошка правила, читав наставни план, ностепено растење захтера за духовни рад и моћи схваћања дететовог са све то вишим школским разредима, па и сами технички предмети, цртање и настава у ручном раду — све то чини тихе а нажалост и латентне аретаоставке о појединим штадијима духовног и телесног развића дететовог. Ниједно педагошко правило или пропис не би се смело дати а да се не узме обзир на духовно-телесни стеиен развића дететовог, и без тачног аознавања особитости дететове у том степену развића. На жалост то познавање већином ћутећки претпостављају практичари. Но, аосве је неоаходно, да се буде на чисто , шта треба аретпоставити о детету. а и то у давању било ког педагошког орописа. Тек помоћу садање психологије деце увидели смо, како иостоји огромна разлика између духовне особитости детета у извесним школским годинама и одраслих људи (сравни нарочито 3. предавање). Посебице ту долази у обзир опет ово: а) Треба да успоставимо аериоде овог развића; нарочито то, да ли развиће детета напредује аодједнако или на скокове, да се измењују периоди лакшег и бржег напредовања (т. зв. измењивања развића). б) Морамо успоставити односе између телесног и духовног развића детињег ; обоје никако не иду увек паралелно, и врло је важно, да се одговори на питање. да ли се показује паралитет између развића појединих телесних органа и Функција у извесним телесним снособностима. г) Нарочито је значајно, да ее установе карактеристичке разлике, које дете у просеку показује на сваком степену развића и што га рвзликује од човека, и да се испита како се дете аонајлак ариближава духовном и телесном хабитусу одраслог чо-

ШКОЛСКИ ГЈ1АСНИК