Школски лист

137

еле подне држати. Кадк. еу родителви постили, нбои се морало обашка кувати: она н1в могла постити више никадЂ него само на великк петакг у подне , па и то кадг в таи данг предг взче ишла у цркву да гледа Христов-в гробт>; или бол^ рећи да се с'младикима у цркви унтерхалтуе , говорила е: „Ахг Воже прости, куртала тога поста , башг мора човект. кбр (т. е. немачко даг) болеетанг постати одт. тога невалнлогт. ела ; н!в то за насг кое смо одђ билдунга. Госпођа Тадјнна ишла е доеадг еваке недел^ на мтрен^ а и на служби в бв1ла увекг у друго звоно. фраила Сидон!н н!е ишла ни на уекрсв на штренФ; то а — говораше она — алтмодишт.. Зарт. еамБ лудада пре зоре уетаемт.? На службу ишла е само о велики евеци и то никадт. пре четвртогт. звона. У цркви н!а екидала рукавице , редко ее кретила, него се непреетано разговарала сб ветропировићима, кои су еталли у они столови што деле мушку цркву одг женске, и нису бБгли окренути главомт. олтару , него женама. Па гледаите јоштђ горега чуда. Госпођа Тад1нна дотле н1е имала мира одт. свое виеоко изображене кћери, докг н1е у место капе шеширт. понела, и изсечене ципеле са помоднбшђ ушниранБшт. ципелама променула. Сирота старица, кадт. е првкш путт. тако напарађена у цркву са кћеромЂ свошмт. пошла, н1е никоме смела у очи погледати, а ше башг умела лако ни ићи у тбшђ помоднбшђ ципелама, него се свакш часг бонла да непадне. Н4не друге и комшинице м исменваху што се покондирила , а нбои еиротои н1е та мода одт. срца ишла, еего н> е Фраила кћи на све те промене приморала. По господарт. 1ову бБио е еадт. све наопако, и свакш дант. горе. Доеадг в свакш дан^ 6 бјо госпо-