Школски лист

147

телБСКи зборови едно од наВболвих средства за продужен^ изображавана народних учителл, за напредован4 школе и ширен^ праве просвете у народу, па по томе сваки ко е учителв, и ко с управои школском посла има, морално е обвезаи у учителвским зборовима учествовати и свотм оз6илбном раднБом доприносити, да се оствари она узвишена ц4л, ради кое се зборови ти држе. Ни едан учителБ, био он кога му драго реда и имена , несме се задоволБити оном мером педагогичког знана и методичне вештине, што м е у учителБшиту задобио. То е тек основ, и почетак, на коме ича сваки од нас док 6 жив, зарад своих ученика сам себе учити, и изображавати. У школи се тек отвара сваком врстном учителш пол4, на коие може искуства сабирати, и НБИма богатећи се све валлншм и врстн ^им воспатателћи иостаати, напредушћи у мудрости, у вештини учителБскоб и у приутерном животу. Али ако учителБ у свошИ школи осамл^н стои неииагоћи никога, с киа би се о учешо и воспитавашо младежи договфати и посаветовати могао, неугледагоћи се на раднш других вептих и искусншх садругова, неаратећи оком и умним погледом савремене проналазке и наиредована у струци педагогие и методике, недознавагоћи за садашнЉ стан& народне школе ни у своме народу, ни код других напредншх народа, на кое нам се угледати валл; — онда се врло лако догодити може, а обично се и догађа, да тако сам себи оставлћни учителв по кратком времену службована свог изгуби волго на посао, презре она благотворна начела, коа муу младосги н&гови учителБИ иред очи ставлаху, и остане у застого, или се врне у назадак, пак поб ^цнв ни сав понос и свако племенитие осећаггћ, одчетно се сасвиа од дужности а отда страстима, нехатости и краВнБоВ немарности — За одклонити ове и миоге друге 10игг горе и опасаие неприлике и незгоде, а одржати учител]! и друге учителвске органе у душевноВ свежости, често их подсгрекавагоћи к плодотворном деланн), заведени су и држе се у свиго просвећених народа зборови и учителБСке скупштине. Већ само припреманб за учествован^ у збору побуђуе учител^ на смислену и ревностну раднго; ер задчта питана вала решити, за предаван! треба се брижлБиво праправллти, лепо е и пристовно у збору паиетно о школским стварит кого прозборити, — а за постићи све ово нуждно е, да се у школи свака наВвећа као и на8чанл дужност свагда с волбом и одушевлен^м извршуе, да се знана и венггине наочигледно деци предаго, да се сваки дан чита, и разиишллаа, да св 10*