Школски лист

80

и из кога их извести може саио една особита врста одмора, коа се зове сан. За време сна мируго сви делови кои су волви подложени, неки више, неки ман^, а ако баш неки органи (као органи за дисан^, за сраваБИван-ћ и т. д) и раде, то бива много слабие, него кад е човек будан. Кад од умора иочнемо дремати, стапу нас прво чуствила, на одмах за ти.п и мишци издавати; едва видимо и чуемо што око нас бива. а наскоро не виднио и ие чуемо више ништа ; мишци клону, горна се веђа преко ока спусти, мишци, што су у врату, не могу више да држе главу исправлћну, рука испусти, ако е шта држала, и то тако бива докле не наиђе напослетку право безсвешће. После дужег или краћег времена душа е спрема за ново делан!з, и то нарочито сила уображена; за чуствила почшш опет, премда слабо, прилнати нови утисци, тако, да се пред душевким очима нашим стане поавлвивати оно, што ми зовемо саннринма. За санарие е карактеристично го, што у нбиховоИ свези недостае увек оно, што ред обдржава. Нема ти ту одношаа измеђ времена и простора, нема последице међу узроком и оним, што е проузроковано. Нема ту да е едан ред од полва над другим истакнут, или да е споеи с нбим у сагласну целину; ние, него се поедине подве прескачу, те направе читав дармар и заплет, па ако и изгледаго као неки правилан ланац, то их ипак ние волн и размишлаван^ споило едну с другом Свест е наша она иста у сну коа и на ави, само ние тако жива ; моћ памтена не може далеко да се враћа у прошлост, ер ми никад не санамо о нашим детиш>ским годинама нити о давнашнБИМ догађаима (бар не без да су догађаи ти са саданБима помешани); сила уображенн обично се врзе око ствари, с коима е на лви посла имала ; исто тако и разум, осећан^ и вола. Ове последн4 силе душевне ако се нко покрену, а ми се про(1удимо, и то често тако брзо, да се шш у сну мичемо и морамо да мислимо, да ли санамо или смо будни. Ако опет затим заспимо обично се врате исти санови и наставллго се. Кадикад се пробудимо, па знамо Д® смо савдли нешто, али не можемо да се опоменемо о чему смо, а ако смо тврдо спавали, онда и не знамо есмо л и,та саннли или нисмо. Живи санови долазе обично готром, каД сИ0 већ неколико часова одспавали, а кад неможемо добро Д а за спимо, они долазе и таки после леганн, често су им узр 0 ^ сполншнби утисци, жубор и т. д. Кад се о коме, на п Р иЛ ^ о Леоингу приповеда, да никад ништа ние санно, то