Etnički i demografski razvoj u Jugoslaviji od 1921. do 1991. godine : sveska I
XX
Bogouub Koćović
1948. godinu oko 23.000, aza 1953. godinu takodje 23.000. Verovatno objašnjenje, u prvom slučaju smanjenog, a u dmgom nepromenjenog stanja-je napuštanjejednog dela lokalnog stanovništva, uglavnomltalijana,predsvevećom verovamočorn da će zona B-STT biti pripojena Jugoslaviji. Teškoje ustanoviti raspodeiu na nacionalnosti gomjih brojeva. Pretpostavljam dajc bilo 1948. godine u Sloveniji oko 32.000 Slovenaca, Hrvata 3.000 i Italijana 12.000, a 1953. godine Slovenaca 33.000, Hrvata 3.000 i Italijana 3.000; u Hrvatskoj pak da je bilo 1948. godine: Hrvata 16.000 i Italijana 7.000, a 1953. godine: Hrvata 18.000 i Italijana 5.000. Te podatke bi trebalo proveriti ako je to ikako moguće.
Neobjavljeni i preradjen od strane nemačkihokupacionih vlasti popis iz 1931. godine kao ipopisipo opštinama 1971,1981 i 1991. zadržali smo bez ikakvog zaokmgljavanja na bližu desetinu ili na bližu stotinu ili hiljađu. Brojke u ostalim tabelama su zaokružavane, jer smatram da je za analize demogtafskih evolucija dovoljno raspolagati sa takvim ciffama. Oni pak, koji žele da analiziraju demografske evolucije pod punim brojevima, treba da se obrate originalnim zvaničnim dokumentima. Zaokmgljavanje se može izvišiti na dva načina. Ili je svaki broj zaokrugljen na bližu desetinu, stotinu ili hiljadu, bez obzira da li će zbirda odgovara tačno zaoknigljenom ukupnom broju. Ili se insistira da ukupan broj odgovara stvamo zaokrugljenom ukupnombroju pa makar to značilo da neke pojedinačne brojke nisu uvek tačno zaokrugljene pošto je važnije da zbir pojedinačnih brojki odgovara i njihovomukupnomzaokmgljenombroju(i3). Ako pak čitalac želi da se upozna sa potpuno tačnim brojevima popisa Dmge Jugoslavije, dakle od popisa iz 1948. do popisa iz 1981. godine, poredzvaničnihpublikacija, može ih takodje nači u knjizi Jure Petričevića (14). Čitalac neće naći u toj knjizi pođatkepo opštinama, ali će imati potpune rezultate po narodnostima za bivšu Jugoslaviju i za njene pojedine republike i pokrajine (15). Knjiga Jure Petričevićaje pogodnipriručnik, pod uslovom da se ne obaziremo suviše na komentare pisca. U toj studij i čitalac će naći mnoštvo stereotipnih propagandističkih stavova i hrvatskih šovinističkih antisrpskih teza, pri čemu je objektivnost, prirodno, najčešče odsutna.
Smatram da ova rnoja knjiga nije, striktno govoreći, studija, jernije uzelau razmatranje nijedan problem koji bi bio dublje proučavan. Takodje ju je teško smatrati primčnikom za demografske statističke podatke u pravom smislu reči, iako je u isto vreme ipak nešto i to. Možda bismo mogli reći dajejcdna vrsta studije u meri u kojoj su preračunavanja, korekcije i njeni rezultati izraženi ne toliko kroz jedan poduži tekst nego, ukazujući na neke aspekte etničkih i đemografskih pitanja i problema - kroz brojeve u obliku tabela i grafikona.
(13) Može se đesiti, primera radi, da zaoknigljavanje na bližu desetinu ili stotinu koje će eventualno postati osnova zajedno daljne zaokniglj avanje nabližu stotinu ili hilj adu, ne da, u nekim slučajevima, istina vrloretkim, potpuno istebrojeve, kao štobi dalozaokmgljavanje nadirektan način, odjedinice na bližu stolinu II i hiljadu. U svakom slučaju raziike nisu bitne.
(14) Jure Petričevič: "Nacionalnost stanovništva Jugoslavije", VerlagAdria, Bmgg 1983. (15) 1, Petričević je dodao posebno i podatke za Sandžak.