JUS standardizacija

čaja, kojima je data materijalno-pravna izjava volje. i

U kategoriju javnih isprava predvidjenih Zakonom o stanđarđizaciji, spađa na primer atest, a u kategoriju isprava ođ materijalno-pravnog značaja - garantni list.

Tehničko uputstvo, odnosno uputstvo za rad, ne može se smatrati ispravom u napređ navednom smislu. To je pismeno koje obavezno prati proizvod u prometu za koji je to odredjeno propisom, ali se njime ne utvrdjuje postojanje ili nepostojanje nekog dogadjaja, okolnosti ili činjenice , niti se njime utvrdjuje materijalno-pravna izjava volje. Ono sađrži podatke od značaja za ispravnu i bezbedđnu upotrebu proizvođa.

Upravo u vezi s tim je i bilo neophodno u članu 48. Zakona o stanđarđizaciji propisati da tehničko uputstvo mora biti ispisano na jezicima i pismima narođa Jugoslavije, jer ono nije isprava, pa se na njega ne bi ni mogao primeniti stav 2. člana 9. Zakona o stanđarđizaciji.

Savezni zavod za standardđizaciju dobija

i takve zahteve kojima se traži da se taksativno navedu isprave koje, ako je to propisano, prate proizvod u prometu te, samim tim, moraju biti ispisane na jezicima i pismima narođa Jugoslavije.

U odgovoru na takva pitanja, mora se istaći sleđeće:

1) Govoreći u Glavi VI (čl. 42-45) o ispravama koje prate proizvođ u prometu (razume se, ako je ođređjeno propisom donesenim na osnovu tog Zakona), Zakon o stanđarđizaciji uvođi sleđeće pojmove: atest, certifikat (kada je u pitanju uvoz, odnosno izvoz semena i sadnog materijala poljoprivređnog i šumskog bilja); homologacioni list; garantni list, tehničko uputstvo i spisak ovlašćenih servisa.

496

Što se tiče naveđenih pojmova, mislimo dđa je u đosađašnjem izlaganju odgovoreno na pitanje u vezi sa primenom Člana 9. Zakona o standarđizaciji, osim kada je reč o spisku ovlašćenih servisa, pa se, u vezi s tim, dđođaje i sledeće: spisak ovlašćenih servisa, ne mora biti ispisan na jezicima i pismima narođa Jugoslavije, jer taj spisak ne predstavlja ispravu, niti je za njega takva obaveza propisana Zakonom. Uostalom, nije ni imalo svrhe propisivati takvu obavezu, jer se, u stvari, rađi o adresama.

2) Potrebno je upozoriti na odredbu člana 53. Zakona o stanđarđizaciji, po kojoj se, propisima donesenim na osnovu OVOg Zakona, mogu ođredđiti proizvođi koji se mogu stavljati u promet samo ako su snabđeveni ođredjenim ispravama, koje nisu naveđene u čl. 42-45 OvVOg Zakona. Primera rađi navođimo Maređbu o tekstilnim proizvodima iz uvoza koji u prometu moraju biti snabđevehni uverenjem o kvalitetu ("Službeni list SFRJ", br. 36/78). Jasno je da je, u ovom slučaju, "uverenje o kvalitetu" - isprava, te se, prirodno, na nju mora primeniti član 9. Zakona o stanđarđizaciji. Medjutim, to mogu biti i razne druge isprave.

Iz iznetog proizilazi da nije moguće taksativno nabrojati isprave na koje se odnosi član 9. stav 1. i 2. Zakona o stanđardizaciji, je” se propisima dđonesenim na osnovu tog Zakona (propisi o jugoslovens= kim standarđima sa obaveznom primenom, pravilnicima o tehničkim normativima, pravilnicima o kvalitetu proizvođa i usluga, propisima o obaveznom atestiranju/hocmolcgaciji proizvođa i drugim propisima direktora Saveznog zavođa za stanđarđizaciju), mogu određiti - i odđredjuju se - isprave koje :'ođredjene proizvođe prate u prometu. Za primenu ove zakonske ođredbe, bitno je, ne vrsta i naziv isprave, već činjenica

da je ođredjena isprava propisana kao isprava koja odredjeni proizvođ obavezno prati u prometu.