Naša stvarnost

NARODNO POZORIŠTE 131

riješenje kojim će se odgodifi momenat u kome bi se mogla polvrdifi „Katasfrophenfeorie”", Elemenfi koji pofvrđuju teoriju kalasftrofe mnogobrojni su. Ona je izvedena kao posljednja konzekvenca teorije vrijednosti izložene u prvoj svesci „Kapilala”. Zalo fi elementi koji polvrđuju nju, polvrđuju i samu feoriju vrijednosfi. Osnovni zadafak ove poslednje bio je faj'da objasni kako se mijenjaju stanja u privredi jednog društvo i kako se onoi s fim razvija i mijenja. Kako se mijenja nasupro} dekretima koji hoće, da čitav svijet ukoče i okamene u slanju u kom se je zalekao i da presjeku razvitak. U našem vremenu u kom se je svijet pocijepao i' po pilanju za ili proliv feorije vrijednosti uopšte, opredeljivanje po ovom pilanju znači opredjeljivanje za nauku ili protiv nje. Jer bez leorije vrijednosti nema ni sistema polifičke; ekonomije. | još više od loga: opredjeljivanje za leoriju vrijednosti ili proliv nje, fo je opredjeljivanje za naprijed ili nazad. B. Sedmak

ULAZ U NOVU SEZONU BEOGRADSKOG NARODNOG POZORIŠTA

„Na santi leda” od Vernera — „Moj sin ministar! od Andre Biraboa „Iza, kuda ćeš!” od Lodovičija.

Pozorišne reklame oglasile su „Na santi leda”, komediju Vilima Vernera, kao društveni komad visokog kvaliteta i izuzefne dramske vrednosti, a kritika dnevnih listova kiptila je sva od pohvala o uspehu tog komada u obradi akluelnih tema. Međutim, kada se dublje kritički zagleda u sadržinu ovog komada, i on se mora svrslali u ona dramska dela koja nam. o današnjim društvenim problemima ne samo šlo ne govore pravu islinu, već šla više prikazuju ih sasvim pogrešno, krivofvore njihovu suštinu i u svojoj tobožnjoj dobronamernosti i objektivnosti sakrivaju perlidiju reakcionarnih tendencija. ; ,

Verner je u paničnom sfrahu pred pufevima u budućnost novih generacija. On im zloslulno proriče propast, jer po njemu one nemaju u sebi ni jednu solidniju vrednost na koju bi se oslonile, nisu poprimale od generacija koje izumiru njihove čvrsfe moralne osnove, durašnost, idejne i moralne konsekventnosti i živoinu istrajnost. Cela današnjica u kojoj se pomaljaju nove snage kreće se prema Verneru u crno nepoznato s dezorijenfiranom i demoralisanom mladošću poput one sanfe leda koja je, ofkinuta od kopna, ponela živa bića u smrionosnu nepovral. Stare generacije nemoćno i sažaljivo stoje pred bezglavošću, haoličnošću i moralnom izgubljenošću mlađih. Figura profesora Vaclava Juneka, koja je u isto vreme oličenje i izraz. Vernerove panike, nagnuta je nad dvadesefim vekom kao nad Nirvanom.

Čelvoro dece Vaclava Juneka jfreba da obeleže najmarkaninije i najkrupnije karakteristike novih generacija. Ta deca su prošla kroz jedno od najfragičnijih iskustava današnjice: kroz nezaposlenost. Nezaposlenost je u jednima od njih odjeknula dublje moralno i psihološki, druge je ležerno dotakla. Jedni su život shvatili ozbiljno i fragično, drugi površno i lakomisleno. No u svima njima Verner je našao jedan! isti osnov: ofsusivo karakTera i konformizam koji ide do najodvrafnije korumpiranosti i najgrubljih

g*