Naša stvarnost

38 RADOVAN ZOGOVIĆ

| \neljudske prakse drušiva, poniklo je neljudsko odvajanje knji\|\ževnosti od društva (simbolizam, fulurizam, nadrealizam ifd.).

\| Novi realizam nema i ne može imali nikakve veze sa fakvom

' književnošću!

Ne dekadenini književni pravci prošlosti, još manje današnjice, nego realizam književnih djela prošlosti. Ne savremeni gospodski anarhizam, frivolni „realizam”, neljudski „polunadrealizam” slika i činjenica bez čovjeka, nego novi realizam. Ne fipično po mnogobrojnosli, po banalnosti, nego fipično u smislu istoriskog razvoja: ovo može danas biti „izuzefak”, ali ono je fipično kao početak jedne istoriski nužne pojave. Ne površna, malograđanski pojednoslavljena fendenca, nego „ona velika isforiska razvojna fendenca koja je svojstvena prikazanom predmelu, u uskoj vezi sa društvenom praksom, sa isforiskim naprednim opredijeljenjem pisca za fe velike društveno-istoriske borbe” (L-č). Potrebno je suprotstaviti velikane prošlosti, književnim kepecima građanske današnjice. Puno razumijevanje i pošlovanje prema velikim djelima prošlosti, ali i prkosno nepoštovanje prema današnjem izrođavanju književnosti, pojavljivalo se ono na desnici ili na drainčevskoj ljevici koja je „lijevo od lijevoga”.

Radovan ZOGOVIĆ

George Grosa: Criež