Nova Evropa

Boguslavski (ојсјесћ Boguslawski), općenito zvan »otac poljskog kazališta«, nije bio u stvari osnivač narodnog kazališta u Poljskoj, ali je bio svakako omaj koji je osigurao. opstanak poljske javne pozornice. U toku duge svoje kazališne djelatnosti (1779 stupio je prvi put na scenu, a 1827 posljednji put), u svojstvu direktora i glumca, on se često očajno borio s konkurencijom francuskih, falijanskih, i njemačkih kazališta. On je bio nesamo sjajan glumac, vješt direktor i pedagoć {osnovao je dramatsku školu), nego i autor originalnih komada, prevodilac, i napokon prvi istoričar kazališta u Poljskoj. U svoje zemljake udabnuo je ljubav prema poljskom kazalištu i prema poljskom jeziku, nesamo u drami nego i u operi, što je naročito u doba kada je talijanska opera slavila svoje trijumfe značilo čin velike odvažnosti i umjetničkog poleta, Boguslavski se ne ograničava na Varšavu, on igra po raznim gradovima poljskim, — u Lavovu, Krakovu, Poznanju, Vilni, itd,, Neobično značenje za tadašnje poljske prilike, prije Košćuškova ustanka (i794), imalo je prikazivanje komedije-opere Boguslavskog: » Tobožnje čudo, ili Krakovljani i gorštaci«, u kojoj se iznosi prvi put na scenu kao junak poljski puk, onaj puk koji je uskoro — na bojnom polju pod Raclavicama — položio ispit iz patrijotizma i herojizma, »Krakovljani i Sorštaci« postali su najpopularniji komad poljski, te je prikazivan stalno povodom narodnih svečanosti, uvijek isprepletan alttuelnim popijevkama.,

Za pruskih vremena, u Varšavi je poljsko kazalište zanijemilo; ali je s utoliko većim poletom, usprkos ogromnih finansijskih poteškoća, poslije obrazovanja Napoleonove Varšavske Kneževine — te mmijature slobodne poliske države —, akcentujrao Boguslavski narodni karakter poljske pozornice, iznoseći cijeli niz patrijotskih predstava u Varšavi i po okolici, Stalni kazališni repertoar poljski pojačan je sada dramama Rasina, Šekspira, i Kocebua, da pod nasljednikom Boguslavskog, Osinskim, prevaga predje na sfranu mpseudoklasičnih komada, Pod njegovom upravom prikazivama je sjajna, u klasičnom duhu napisana, irafedija Felmskog, pod maslovom »Barbara Radziwitll6wna«; pod njećovom direkcijom debitirao je na pozornici najsjajnii poliski komedijograf, Alelksandar grof Fredr o, koji je poljski repertoar obogatio ciielim nizom odličnih komedija (prva je bila »Pan Geldhab«, 1821). Bile su to godine relativne slobode pod tudjom vladavinom, Ali je onda došlo doba progfoma, epoha za koje su na čelu varšavskih kazališta stajali ruski generali, od kojih je mnaprimjer »policajmajstor« Abramović otvoreno prijetio glamcima batinom i tfamnicom, Do godine 1830, u varšavskom su kazalištu nastupali odlični, nerijetko denijalni glumci {Ledohovsku su, naprimjer, Englezi smatrali najboljom »lady Mackbet« u

530