Nova Evropa

Što se tiče posebice Crnogorca, krvave bitke i bojevi na Grahovu, Kosmaču, Troglavu, Kalinoviku, Drini, Glasincu, Višegradu, Mojkovcu, i t, d., najsjajniji su dokazi neslomljive vere, veličanstvenog samopouzdanja, i pobjede duha nad malerijom. Ni strašna tragedija povlačenja maše vojske od Dunava do Mora nije slomila gvozdenu veru »zatočnika mrijet' naviknutog«. Ta ga je tragedija zaprepastila, ali ga nije pomakla sa stražarskog mjesta. Crnogorska vojska, sa stismutim od užasa zubima, hladno je odbijala udarce neprijatelja, i potpuno omogućila povlačenje besmrtnih pukova sa Suvobora, Drine, i Dunava, u čiju je nepobjednost duboko vjerovala. Toj uistini mučeničkoj vojsci nije bila uštedjena, u danima narodne nesreće, ni ta strašna dužnost, da neke slavne pukove Srbijanske Vojske sa oružjem u ruci spriječi da se ne predadu neprijatelju, Strašni su, i veličanstveni su po svojoj tragičnosti, prizori iz katastrofe 1915 godine, Ali su valjda najstrašniji i najtragičniji prizori kad je brat na brata digao oružje, Кад је | duboko nacijonalni i osjetljivi' Crnogorac morao da prospe dragocjenu krv svoga brata, koji je u onim teškim danima, izbezumljen od muka, htio da te muke prekrati predajom neprijatelju. Malo zapamćen i još nezabilježen slučaj na Leker Tari, u movembru mjesecu 1915, potresan je i valjda najužasniji iz onih dana narodne Golgote. Crnogorac je vršio posljednju dužnost posljednjeg stražara srpske zastave na valovitoj Tari 1915, da samo za nekoliko dana kasnije postane, prvi put u SvoOJOJ istoriji, ne svojom krivicom, rob.

U danima mučeničkog povlačenja ostataka naših pukova k Moru, cijela nacija preživljavala je nevjerovatne duševne i fizičke muke, Ne bi se moglo odrediti: da li je bila veća trađedija onih koji su se povlačili, ili onih koji su još čvrsto stajali na straži, gledajući pred sobom smrvljenu svoju sopstvenu snagu, porušene svoje snove i ideale, Pored trašedije duševne, pored uporne borbe koja je vodjena s neprijateljem da se dobije vremena za izvodjenje na More vojske i izbjeglica iz Srbije, ishrana crnogorske vojske u tim danima pala je na nulu. Jedini izvor za ishranu ostala je ionako siromašna crnogorska kuća, jedina komora — crnogorska žena, koja je morala i posljednji zalogaj da podijeli medju bratom koji je još stajao na straži i onim koji je slomljen napuštao svoju rodnu Srudu. Čak ni još dovoljno nerasvijetlljeni, kukavni pad Lovćena, nije, pored sveg poraznog djejstva koji je proizveo na frontovima crnogorske vojske, bio kadar da slomi gvozdenu volju sa svih strana napuštenog Crnogorca, I u tim strahovitim danima opšteš propadamja, kad su i najumnije Slave i najtvrdje volje bile u staniu potpune pometenosti, Crnogorci su, gledajući u strašnu provaliju smrti, našli snage da se na ukrštenim puškama, držeći

314