Opuscules et fragments inédits de Leibniz : extraits des manuscrits de la Bibliothèque royale de Hanovre

SE

DE EXAMINE PER NOVENARIUM 581

Mar., IV, 12 (1 f. in-8°) ‘.

Reoula de Transitu per saltum non admittendo mirabilem quandam exceptionem pati videtur, sed ea oritur ex fictitiis expressionibus, calculo utilibus, attamen, ut Jungius loqui solebat, non nisi toleranter veris *. Constat n° esse 1, quicunque sit numerus #. Îtaque etiam locum habebit, cum #7—0, seu erito°— 1. ita ut o° sit plus quam o!’ vel o* vel o”, etc. Quod ipsum satis paradoxum est, ut exponens minor in rationalibus integris faciat potentiam majorem. Sed jam ad instantiam contra regulam de Saltu non admittendo veniamus . . . . . . . . . . . .

Soit 0°; sa valeur est o tant que x < a; pour x — a, elle est o°— 1; I . . . « pour x > a, elle est ir Ainsi cette fonction saute de o à r,etder:r à l'infini : Itaque Nihilum, Unitas et Infinitum sese immediate consequuntur,

nullo interposito.

Au verso, Leibniz représente ce fait algébrique par une figure.

Marx., IV, 13, a (1 f. in-fol.). Januar. 1675.

De examine per Novenarium in Calculo Analytico.

f Vide horum praxin in Schediasmatibus de seriebus summabilibus. januar. 1675.° :

Mars, IV, 13, b (1 f. in-4°).

De Examine per Abjectiones Novenarii pro Algebra ita perficiendo, ut vix unquam error confingere possit. . . . . . . . . . . .

1. CF. MatTa,, L, 9, d.

2. CF. Lettre à Christian Wolf, ap. Acta Eruditorum de 1713 (Dutens, II, 408).

3. Il s’agit probablement du fragment De seriebus summabilibus, catalogué Maru., VIII, 4; ce qui en détermine la date,

Marx., IV, 12.

MaTH., IV, 13, a.

Maru., IV, 13, b.