Quaestionum paroemiographicarum capita selecta

30

fabulas nomine inter sese differre, re ipsa non differre contendit, immo iisdem verbis nonnunqnam usi sunt (v. eos qui obliquis litteris exscripti sunt locos), mirum in modum eodem exemplo (versus illustratur Aristophaneus) utitur uterque. Pro certo igitur affirmare audeo eos ab eodem auctore pendere. Quem dicamus eoimm fontem? Comparemus cum Tbeone quae Hermogenes sopbista docet (Rh. Gr. ed. Walz. I p. 9 sq.): Ocdvovx«t Sé xouTtp (sc. xû pud-ce) xprjGccpevoL xac ol appaiai, TîafoSoç pèv xòv xfjç àrySdvoç etTxtbv, ’ApxtXoxoç Sè xôv xfjç âXûn xexoç. ’Ovopdqovxat 5è «tîô xûv eupóvxwv, ol pèv Kóxptoc, ol Sé At(3uxoi, ol os Eu[lap:xtxoi, Tïdvxeç 5è xotvwç Alaimeioi Xéyovxaq Scóx: xoiç pud-otç AiawTioç ÈXpfjaaxo Trpôç xàç auvouacaç cet. Et re et loquendi arte Hermogenes et Tbeo inter se congruunt *), at constat utrumque ex iisdem fontibus rhetoricis bausisse (v. Hoppichlerum, De Theone Hermogene Aphthonioque progymnasmatum scriptoribus. Würzburg, 1884) v. etiam Babr. Proem. II et quae Crusius in PaulyWissowae 1. (s. v. Babrios) II 2662 disseruit. Aphthonius autem habet (Rh. Gr. ed. Walz I p. 59 sq.): . . . xaXeixat 5è Eujlaptxixôç, xat KtXt£, xac Kunptoç, np'oç xoùç supôvxaç pexad-stç xà òvópaxa. vtxâ 5è pàXXov Aigützzioç Xéysad-at, xffi xòv Ataumov àpcaxa Txdvxuv auyyp xtpai zobç pùd-ouç. Apud Aphthonium paene eadem leguntur, at constat eum quoque a rhetoricis fontibus pendere. Quae cum ita sint necesse est etiam Diogeniani auctorem eam de qua loquimur particulam e rhetoricis fontibus deprompsisse; equo interprete, infra sum demonstraturums.

§ 5. Quo e fonte manaverit doctrina qua proverbium esse allegoriae genus praedicatur.

Cum doctrina de fabulae origine consociata est et, ut vidimus, ex eodem rhetorico fonte petita ea, quae proverbium ut allegoriae genus interpretatur, v. Diog. nepl n. (p. 178 Schneidew.): èaxt Se fj rcapoqua xpÔTioç xai xfjç xaXoupévTjç àXXrjyoplaç. Trapaxstxat Sè aùxfj Xôyoç xxX. Hoc omisit Theo, propterea, opinor, quod de fabula (Txspc pud-ou), disputavit, de proverbii natura non disputavit; Quintilianus habet (VII, 20): „cui contine est Ttapo:pf«ç genus illud, quod est velut fabella brevior, et per allegoriam accipitur", quam opinionem alio quoque loco (VIII 6, 57) repetivit.

1) Etiam Hesiodi de luscinia fabellam laudat uterque, de Theone v. Walz. 1. c. p. 175 sq.