Анали Правног факултета у Београду

што одвојено и самостално. Али, и то je важније, ове социолошке, класне разлике огледају се и на подручју чисто државноправном, изазивају последице које и нормативан метод мора да примети, иако не може да их објасни, Наиме, својство грађанина, односно правног субјекта, мења се зависно баш од типа државе, односно од владајуће класе. У вези с тим мења се читава државна организација, као и садржина правног поретка. Тако сама полазна тачка саму себе побија, jep се показује да ова класификација није чисто социолошка, него je и правка. Она, дакле, свакако улази у теорију државе и права. Доказ за то je што je и у немарксистичкој науци (напр. код Јелинека и других) усвојена скоро иста класификација. У погледу оправданости појма неексплоататорске државе, примећено je да je то врло тежак проблем, који треба озбшьно проучити, и да све зависи од тога како ће се схватити појам експлоатације. Ако се управно-организациони рад, и у ширем смислу интелектуални рад уопште, схвати као експлоататорски, онда, разуме се, нема неексплоататорске државе, па je и пролетерска држава такође експлоататорска. Ако се, напротив, такав рад схвати као неексплоататорски, тј. као прави произвођач вредности, све дотле док je нужан, онда je пролетерска држава неексплоататорска док je нужна и уколико je то. Притом се сав проблем овим не исцрпљује, јзр експлоататорска природа непропетерских држава не потиче само из експлоататорског карактера поменутог рада. У расправљању питања продубљивања класне суштине државе и права утврђено je да се углавном догматички и апстрактно, без довольно аргументације и разраде, потврђује класна суштина државе и права. Међутим, иако je несумњиво да je њихова суштина класна, ипак се ту поставльа низ питања на која се не мо-

же одговорити простим тврђењем. Та питања треба разрадити. Примера ради, наведена су четири таква питања. Најпре, иако je тачно да су држава и право класки, ипак je исто тако тачно и то да су прогресивна држава и право (а то je правило) нужна средства за напредак друштва уопште, па, дакле, и потлачене класе дакле, да су то у неку руку и заштитници општедруштвених интереса. Исто тако je несумњиво да држава и право штите низ општих интереса (рецимо, живот свакога). Друго, ако бл се упрошћено схватила класна суштина, не би се могло објаснити како je могућно, и зашто je потребно, да се право државним насиљем примењује и против владајуће класе, односно њених припадника. У вези с тим треба разрадити и проблем сукоба разних слојева и делова саме владајуће класе, Ово одводи трећем питању, питању бирократије у ширем смислу, тј. групе људи коja професионално врши државну в ласт. Нема сумње да je бирократија релативно веома самосталан друштвени слој, који ce каткад, особито y прелазним периодима, може и сасвим осамосталити и преузети улогу класе. Та самосталност бирократије може објаснити много штошта што ке објашњава упрошћено класно схватање државе и права, и овај проблем je, као што се зна, од особите важности за социјалистичку државу. Најзад, ако се држи доследно класног схватања државе и права, онда не треба бити неодлучан у питању природе тзв. међународног „права“ оно није право, јер ту се не ради о наметању воље једне класе другој класи. Сви учесници састанка су се сложили да су ова, и многа друга, с њима везана питања необично важна, да ньихово постављање баца нову светлост на основна питања теорије државе и права, и да их треба даље проучавати. Исто тако су се сложили да треба што више критички користити

249

БЕЛЕШКЕ