Анали Правног факултета у Београду

АВАЛИ ПРАВНОГ ФАК^ЛТЕТА

482

тражити развод брака join пре двадесет година. Она je ингашрисана најболуим пюбудам-а, али то не мења њен ггреторски характер. Она иде у својим схватањима, као што смо видели, преко граница закона. Питање je да ли би закон требало проширити, и просто} чињеници одвојеног живота признаки утицај на брак. О.дмах треба рећи да се не ради о томе да се, поред смрти и развода брака, и дутотрајни одвојен живот прогласи за ххосебан начин престајаша брака. То би значило увести нетто слично застарелости као нови начин престајања брака, а то свакако неће ни присталЈпде мишљења израженюг у пресуди Врхсвног суда HP Србије, иако начин на који je састављена друга половина образложеша ове пресуде може навести и на друти эакльучак. Може бити речи само о томе да ли би требало да се проста читьеница дутотрајног одвојеног живота уврсти у узроке за развод брака. Треба претходво приметити да одвојени живот брачних другова улази као саставни део у појам неких узрока за развод брака. То je случај са злонамерним напуштањем брачног друга, као и случај на-пуштања брачног друга без соравдаиот разлога. У тим случајевима одвојен живот супруга je последица недозвол>еног понашања једног од н>их, дакле његове кривице, и због тога само други супруг може захтевати развод брака. Ови случајеви су предмет эасебне одредбе нашег закона о браку (чл, 61). Поменимо и с луча ј кад je један брачни друг кестао и о,ц гьега нема никаквих вести за време од две године, па се после развода покаже да je нестали жив (чл. 62). Одвојени живот имамо и у случају када jeдан брачни друг отера од себе свога брачног друга, или када га овај напусти из оправдаиих разлога (капр, збот утрожавања здравља или телесяот интегритета, или због навођења на нечасна занимања) и у свим другим случајевима када je због поремећености брачних однюса заједнички живот постао немогућ, те су брачни другови престали да живе заједно. Али ни у једном од ових случајева није одвојвни живот узрок за развод брака. Он се појављује некая као могућа, али не и нужна, последица правог узрока (као што je то у елучају поремећености брачних односа), или као саставни део узрока (као што *je то у случају напуштања брачног друга и у неким случајевима несталости). У овим последним случајевима може се рећи да je одвојени живот узрок за развод брака, али само ако има одређене квалификације. Пређимо на главно пситање: Треба ли наше право допунити одредбом да сваки брачни друг може тражити развод брака ако je одвојени живот брачних друтова трајао дуже времена? Разуме се у том случају у закону би требало одредити прецизно колико треба -да je трајао одвојени живот, и то непрекидно, а не би се смело задовоЈвити неодређеким изразом о дугой одвојеном животу. Треба ли дакле да одвојени живот који je трајао одређено време, без икаквих даљих квалификација буде узрок за развод брака. Таква реформа нашег брачног права не изгледа ми препоручлшва. Као што je познато, наше право познаје довољно узро-