Београдске новине

Petak, 17. avgusta 1917.

Svečanl prilog „Beogradskih Novina“.

Str. 5.

Bio je to veliki momenat, kad je veliki vojskovodja princ Eugen, ponesen značajem odlučujućeg trenutka, stao na čelo svojih kirasiirskih pukova i ove lično predvodio u napad. Tom prilikorn je na sreću samo lako ranjen u mišicu. Uz usklike oduševljene vojske pojavi se sada princ Eugen na Bajdinom visu, da oda zasluženo priznanje hrabrim pobjediocirna. Sa zauzimanjem toga visa bila je odlučena pobjeda carskog oružja. Najiveću hvalu zaslužuje požrtvovna i ogorčena borba desnog carskog krila, vodjena u prvim satima iz jutra pod zapovjedništvom princa Starhemberga i maršala Palffyja. Odlučno- po ishod bitke bilo je upadanje u istu drugog odje'la u najkritičnijim momentima, koje je upadanje naredio princ Eugen. Kad je letnje sunce punim sjajem obasulo brda srpska, ono je svijetlilo i divnoj pobjedi carskog oružja. Turci su se s divnom hrabrošću borili. Janjičari su požnjeli slavu. Oni su vješto iskorišćavali svoju nadtnoć, njihovi napadi bili su najžešći i ne jedanput izgledaše, da će im se osmjehnuti ratna sreća. General grof Hamilton i pukovnik Plosasone doniješe vijest o slavnoj pobjedi kod Beograda caru i bavarskom izbornom knezu. Ukupni gubitak carske vojske u toj bitci iznosio je u mrtvima i ranjenima 17 generala, 26 stožerna časnika, 287 viših časnika i 5000 vojnikp. J. pl. Hammer cijeni u svojoj povjesti turske carevine gubitak Osmanlija na 10.000 mrtvih. 5000 ranjenih i 5000 zarobljenih. Po drugim navodima, koji s toga izgledaju vjerovatni, što je turska vojska tako potučena, da se nije mogla više pojaviti na bojištu. iznosio je taj gubitak turski preko 25.000 ljudi. 131 top. 35 teških kumbara, 9 konjskih repova (obilježje paša) i 54 zastava, što* je sve ostalo u rukama pobjedioca.

jačih borbi Tamiški Banat, Malu Vlašku, time konačno riješena i lagano se poče na Vidin, Srbiju do sjeverno od zapadne Morave pobjedu od 16. avgusta 1717. razvijati prijai sjeverni dio Bosne. Borba, koja je s malim teljski odnos, koji se danas, posfije 200 godina prekidima vodjena 200 godina izmedju careva pretvorio u vjerno oružano bratimstvo u neiz doma Habsburškog i sile Osmanlija, bila je volji i pobjedi.

Medju ranjenicima su se nalazili princ Eugen, maršal grof Palffv: feldcajgmajstor princ Braunschweig-Bevernski; maršal knez Lobkowitz podlegao je kasnije svojim ranama. Bitka kod Beograda 1717. broji se u najdivnije lovorove vijence, koje je vojska sebi tako često splela. Posljedice te bitke bile su odlučujuće. Već 17. avgusta ponudio je zapovjednik Beograda. Mustafa-paša, princu predaju, koja je ponuda i primljena. Još istog dana lepršala se bijela zastava na tvrdjavi. Dva turska časnika pojaviše se u logoru prinčevom. „Darul Djihad“, ..Dom rata“ pao je. Već 18. avgusta posjedoše carske čete kapije, a 22. avgusta napustiše 25.000 sposobnih boraca tvrdjavu, o koju se tako često prolijevala krv, ostav'ljujući svoje oružje u rukama pobjedioca i odoše preko Smedereva za Niš. Predajom Beograda i tamošnje mornarice plijen se povećao za daljih 534 topa i 69 kumbara. Ali i ratni pohod bijaše ovom bitkorn od 17. avgusta završen. Brzo jedno za drugim padoše sva utvrdjena mjesta u sjevernoj Srbiji i sjevernoj Bosni, turska se vojska više ne pojavljivaše na bojnom polju i mirom požarevačkiin u julu 1718. dobio je car bez daljih

Izgled Beograda s napadajuće strane na Savi, kao i velikog požara nastalog eksplozijom jednog municijonog skladišta