Глас народа

и

страпом снету, да „ политичка хидра" Нови Сад, да „српска Атина' 4 Нова Оад, није задња, ни на погледу промета и радиности. Има у нао цвет баштована, чувен до Пеште и Букарешта; има у нас вокара, чије је воће и Берлин видео; има у нас сабова, опанчара, казанџија, који се у уметнике бројати могу, још је у нас смока и стоке, којим се на далеко ране, још је у нао ткаља и предиља, да наши ћилимови могу о персиским на пореду, а наше рацко платно с цариградским на једнако, још је у нас стада и кованлука, бујне вуне и сладкога меда, ту је вино, бермет, шљивовица, одликовано под туђинским именом у туђему свету.

0 ИЗБОРУ ПАР( Из Хрватске добили смо од свештеника једног, пријатеља свога и народњег, писмо које ради важности садржаја његовог износимо на јавност, Писмо гласи : „Поштовано уредништво пита ме последњом пр јликом, зар сте ове год. заборавиљи на нас! и тиме мидаде повода, да му одговорим ово нижв: „Нијесам ја заборавио вас, нити народа нашег, нити његовихлистова и књига, него ви доље заборависте, вође нашег народа заборавише на своје добре пријатеље. Кад су наше иначе сваког поштовања достојне вође на сабору српском таково стање створиле, по ком је сад добар свештеник искључен од сваке заслуге и бољег ухљебија,- то онда морам и ја, а ваљда ће овакових још много бити, и на све друго заборавити, и то не хотимице, него што се баш мора, Кад вам кажем, да имадем сад 6 живе, а што већ школу посјеђује — 4 дјеце, са слугама управ десеторо а парохија од 3-ћег реда — 600 ф., онда ваљда ми неби ни замјерили, пак да никада књиге у шаке неузмем. Но немојте мислити самном, као што наши честити листови о евештенству обинно мисле. Није ми автономија наша мрска, него као зеница драга и мила, али по нашим автономним законима, ваљало би да сви право радимо, атко неке, ваљало би га принудити. Рећи ће те, овај ево нишани на изборе пароха, па још ко}е#,акове мисли могу е вама овладати, Али ја уЗ-рав држим избор пароха код јошнеразвијених обћина за најгоре, најпогубније поживот народни ередство. Неваља споређивати Пеште, Новога Сада, Земуна Г. Карловца са селским парохиама. У простога човека увјек ће бар с дочетка, у садашњости, јер код њега )

Што је бољв од бољега на изложбт нек се знаде српска госпоштина. Ово није политичка није партајна, није отвар народности, већ образ културе и промета, производ: ума и руку, де се огледанапредност људског дука, воље и снаге, Па зар да ми у нашем гњезду, наше „тиће* не покажемо? Заото коловође рада и раденика, чисте свести и добре воље, образујте одбореи пододборе прикупите око себе заступнике рада и промета, покупите што је у нас најлепшега, да странци и туђинцн познаду нас и на овом пољу као „прваке" јер иначе и срамота и гриота: код брашна имасти без погаче остајемо. Емил Чакри. КА Г10 СЕЛИМА. будућности нема, свештеник кавгаџија, незналица, пијаница, е ма у правом смислу убица свега добра у народу, имати првенство пред свјестним за просвјетом оданим свештеником, Ево у кратко ћу вам приповедити! на Ивандан пр.г. сабере се у —- црк, скупштина, и ја урођенац понудити се дам њој ва пароха. Е пак каков доби одговор? Ја кој сам управо усебидржао, да уживам повјерење у народу, ђе ме позна, доби једаогласан негативан 1 одговор, да ме никада запароха примити неће, пошто су дочули, да сам ја на мојим првим поштама, што се тиче ушколовања, и пригонења ДЈеце на науку строг; та ви би нам, веле још и дјевојачку школу 8авели, и т, д. све оно мени за ману узимајући, што изображен за праву и најпрву своју дужност сматрао би. А ваља овде споменути да су управо пред и поеље те кобнв црквене скупштине, биладвасвештеника, која су за себе кортешујући, моје врлине простом народу као убилачне мане представили. Прост човек воли кад му парох ништа ошколине, ће да говори, нити ако каква цадршколаиманикада у њу неуђе. Посље те скупштине, можвте мислити, како је мени било, кој сам за прво мојељубимче: мој српски народ држао, а сад тако од њега предусретнут, Дакле избор пароха у простим селима, није цјелисходан, абога им немислим ни калуђерима опет повратити га, него цвијет народа — интелигенција на епарх. скупш, могла би упразњене парохије попуњавати.

1 реч датинска долази од речи негаре вначи одрицати овд® значи противан,