Дело

ВЕЛИКО ПИТАЊЕ (Руска прича поводом саблажњивости једног поштанског коња.) Једног дана губерннска поштанска унрава у Н. Н. доби од поште у Горњем Муланову овакав акт: „Потписани сматра за дужност у понизности саопштити тој Управи да се у штали подручне ми поште, којом, на корист Државе и на славу Господара Императора, имам част управљати, налази коњ вранац који је још непочишћен. И тај коњ вранац непрестано њишти у штали, на саблазан целе подручне ми поште; а кад га изведу да га упрегну, он се прогшње и показује такве фигуре, да то служи на саблазан целој вароши. „Покорно молим да се, уз моћно дејство те Управе, ова ужасна појава, која се више, у интересу државног угледа, не сме трпети, достави Генералној Дирекцији, како би се што пре предузеле потребне мере да се ове саблазни опрости и подручна ми пошта, и ова варош, и губерниска поштанска управа, и наша свеопшта мајка, света Русија“. Итд. Директор губерниске поштанске управе ирочита овај акт, и насмеја се. После га опет прочита у друштву свога секретара, и оба се насмејаше. Најзад га прочита и ио трећи пут, али сад у друштву свега свога особља, и сви се насмејаше. „Овај човекје излудео" речедиректор губерниске поштанске управе, и акт остави настрану. Али кад се осамио, он се ирво мало, носле више и најзад сасвим замисли, управо дубоко се замисли о свему овоме. „Ко зна — рече он у себи — можда је то сасвпм и у реду.