Отаџбина

народно позорпште

431

риште 8са1а у Милану 175.000; Позориште Арро11о у Риму 290.000. А наше позориште добија 29.301 динар и 60 аара државне помоћи. Наше иозориште има месечно редовног издатака : 6935 динарв и 58 апра. То је само на плате глумачке и техничко особље. Остале издатке, као : награду певачима и статистима, реквизите, декорације, одело, хонорар преводиоцима, тантијема писцима, материјал за осветљење итд. нећемо ни рачунати. Државна помоћ износи месечно : 244 ј ! динар и 80 аара. Осталу разлику месечну у 4 к93 динара и 78 аара (само на гаже) мора позориште зарадити својим преставама — то јест, подмирити оним новцем што публика да на каси за улазнице. Хајде часом да видимо која је публика у нас претежнија; да ли је претежнија публика с укусом за боље, класичније комаде или је претежнија она друга. Ево неумитних ци®ара! Недавно су ирестављани на нашој позорници ови комадн и донели су оволико каси позоришној : Ромео и Јулија тек 237 динара и 70 пара ; , Адријана Лекуврерова 232 динара и 30 пара ; Монтроз 232 динара и 10 пара; Нарцис 180 динара и 90 пара ; Јелисавета кнегиња црногорска 133 динара и 40 пара ; Млетачки трговац 125 динара; Мејрима 108 динара и 50 пара ; Девојачки завет 91 динар и 50 пара; Чиша воде 8 1 динар и 20 пара ; Госиође и хусари 75 динара и 60 пара. Рецимо сад да се сваког месеца дају комади оваки, као ови што побројасмо, онда би месечни доходак од зараде доносио тек 1498 динара и 20 пара. Сваког месеца био би дефицит : 2995 динара и 58 пара. То, г. Виловски, износи за десет месеци (позоришни одморнећемо ни рачунати, претпоставивши за вашу љубав, да глумци за време одмора живе онако »од ваздуха®) ни више ни мање него 30.000 динара и 80 пара дефицита, а то је, као што видите, за неколико стотина више од целе годишње помоћи државне, Ми би вас лепо молили, да нам кажете : Ко би у таком случају подмирио тај деФицит ? Где је та силна публика с укусом за класичније комаде? Ако је баш збиља и има — да ли је она редовна у овом позоришту ? Колико она троши на ово позориште ? Ми чисто видимо како се г. Виловски сад смеши и како се спрема да примети позоришној управи: „А што сте навикли публику на то? Што сте јој искварили укус ? Наравно, после »Врачаре, Пута око земље, Алписког цара, Пажа« итд, неће публика да гледа озбиљније комаде....« Драги господине! Нити је ова управа нити друга која навлаш навикавала публику на једне, а одвраћала је од других комада. Ни једна управа до сад није зар навлаш кварила укус у публике. Публика је била разноврсна, с разним укусима, још од постанка света па и од постанка овог позоришта. Она Отаџшша XI [i. 51. 28