Отаџбина

ДВА РАСТАНКА.

351

II ко зашто да је и његова?.. Где то може рећи ! Оа и да јео!.. зар да оде бати, па: «знаш бато моја 1е Гроздана, ја с њом...» аја! није он њу њему натурио но лепо сам реко : Степанова... Оно јес'бата кол ко рек о тол ко и не реко, али ето сад... баш каза «Степанову»... вели: «Степанову Гроздану"... После и коме нашо да отме девојку! Батн!... Па свет чуо то. . иа га Петар и стрина... па ови други, како којн а свако о њему: «отео брату девојку« ,.«чудне силе где се нашао... лако му је бати отети..." Аја! Узмучи га то, те се чисто озли на себе, па се обрте полеђушке и стао гледати у небеса а занео очима по звездама. Укочио тако очима на вшпе. а овамо: к'о седи нред кућом и наслонио главу на шаку и гледа к'о ово јако... Па као ту и стрина Јока, па ова њина деца... и као Гроздана међу њима, а већ ко она батина жена... а он седи тако, главу на шаку, па тек превали крадом око на Гроздану... Ваш као жива ! Оно лице беље од памука а образи ко јабука, па јој као види румен по образима... После она танкача преко нрсију набрекла да прсне и чисто се онај јелек утонио у облину око паса па како се она наднела над десну руку, па се јелек с леве стране навукао, а под њим белуца кошуља и чисто игра оно, како је крв подлива, Он стиште зубима ко да је у зелену јабуку загризао... Па док се одби то шаренило, те избледи за час боја, а од некуд ево бате. 11а бата узо деда Јовин штап те се ослонио на њ, а све се гига тамо и овамо. Док пуче дрвце а Милета се трже. Нема види шта друго! Узеће њу бата свакојако... II ако је он не узео, како би је за себе довео , поред живог бате.... Да знаде први рећи: ја ћу њу, друго би било, ал' овако... гледаће је као своју снају.. Она кад дође! Јес снаја. ал' ево срце застрани, те смете памет!... Где би жив но свету ? Па зар да погледи ча Петру у очи и да стрини приђе руци?.. Где би себи на