Отаџбина

490

даша ђонпћ

чека га у својој канцелтзрији и запита га шта жели. Даша му рече у кратко. — То се морате обратити на господина градоначеоника, он вас може примити, рече мириим, крупним гласом велики бележник; али он сад није ту. Доћи ће тек за који дан. Јавите се онда опег. — Али, господине, примети Даша; можете л' ми бар рећи. да л' сам за то место? Бележник се насмеши и намести своје наочари, да може бо.ве видети човека, који ни сам не зна, има ли својства за ћату — А шта сте свршили и шта знате? — Ислужио сам солдачију као Фирер, одговори Даша. — А шта сте учили пре. тога? Даша се најнре накашље, па онда рече : — Пет разреда гимназиских — Па вам је школа додијала. — Управо ја сам школи додијао, рече Даша н почеше се по потиљку. Бележник се опет насмеши; поче му се Даша допадати. — Не разумем вас. рече и ако га је врло добро разумео. — Истсрали су ме на просто да кажем. —- А, тако ! — Због маленкости — Добро, добро. А знате ли мађарски или немачки ? — Мађарски не знам, али немачки знам доста добро. — Још нешто. Од куда сте ? — Одавде, господпне. Отац ми је чизмар овде у месту. — Сад је добро Дођите оиет за три дана па се јавите господину градоначеонику. С Богом! Даша се поклони, још увек по војнички, и оде. Три дана доцније дође опет у варошку кућу и управо великом бележннку.