Отаџбина

5 48

ЈЕСЕЊЕ СЛИКЕ

гумна. На земљи чисто, једро жито и плева. Ради лопата и метла, а око стожера расте гомила, руке се све брже крећу и ено, око стожера се раширио велики куп... Сунце зашло за брег, а хладан ветрић пирка и разгоии врео ваздух. Осећаш како се слатко и пријатно дише , саме се руке крећу на носао... Обузме те росна влага, ваздух се пуни неком тамном маглом, дршће и трепери лишће на јасици, задахне те свеж. вечерњи ваздух, на небу светлуцне по нека звезда, пронесе се по неки залутао облачак и опет затрепере звезде, а тамо иза горе укаже се румена, бленггећа светлост, мислиш пожар..." није, мало — па се помоли пун, сјајан месец, који обасја сву околину, а од дрва се пруже дуге црне сенке.... Наступа чудна ноћна тишина, кроз коју се од једаред зачује јасно и снажно тиктакање ветрењаче. .. Шушти плева и слама, иодузета силним ветром од кола, полети у вис, савије се у колут, па се отпушти и и пада, као прах, чак на други крај гумна. .. Луиа и шушти једра цшеница о гвоздено сито, пада на кбсу даску, а са ње, као вода низ гладак камен, слеће и скаче на чисто гумно, где је дочекују хитре радничке руке.... Шум жита и плеве, смеј и говор радника. а ветрењача трешти и лупа: тика-така, тика-така, тика-така. * * * И опет јутро , и опет његове чари!... Стојим у воћњаку и посмаграм други, још лепши, још пријатнији радТресу се и купе шљиве. Раширила се пред очима велика> густа, зелена гора, гора од шљива. Дуги , прави, као свећа, редови отегли се у недоглед. Станеш на средини редова, сагнеш се и погледаш , а пред тобом се отегла велика, широка бразда, која је тамо даље све ужа и ужа и на послетку, изгледа, да је на крају само стопу широка. А над тобом се наткрилила зелена гора, окићена сивоплавпм драгим камењем , које се ие прелива , алн ти је