РТВ Теорија и пракса

i to prvenstveno one koja svoja naučna viđenja postavlja kao raskrivanje načina događanja estetskog bitka. Na ovaj način zamišljen pravac istraživanja hermeneutike radio-dramskog umetničkog fenomena, već na prvi pogled, jednoznačan je sa istraživanjima hermeneutičko-filosofskog diskursa što su ga sprovodili Martin Hajdeger, Hans Georg Gadamer i Karl-Oto Apel.

II POLAZIŠTE ZASNIVANJA HERMENEUTIKE RADIO-DRAMSKOG UMETNIČKOG DELA Pitanje koje inicira zasnivanje jedne hermeneutike radio-dramskog umetničkog dela glasi: kako je moguće razumevanje radio-dramskog umetničkog dela? i kako je moguća objektivna interpretacija radio-dramskog umetničkog teksta? „Budući da razumevanje” - kako kaže M. Hajdeger - „nije samo neka vrsta saznavanja, nego je primarno temeljni momenat egzistiranja”, to bismo mi problem razumevanja radio-dramskog umetničkog teksta pokušali da promislimo iz perspektive njegove hermeneutičke ontologije. Ontološka prezencija radio-dramskog umetničkog dela zbiva se kao tekst-zvukopis u trenutku njegovog izvođenja (emitovanja, konkretizacije). To znači da su u tom momentu, istovremeno, prisutni svi elementi njegove strukture i to: reč, glas, muzika, šum, radiofonski efekti, tišina, akustika prostora kao vidovi spoljašnje strukture te nivoi fonološki, gramatički, leksičko-semantički, mikrosintaksički (rečenički) i makrosintaksički, kao vidovi unutrašnje strukture. Stoga, u celini uzev, možemo reći da je radio-dramsko umetničko delo u trenutku konkretizacije jedan Znak; Znak koji je na svim nivoima svoje strukture upučen na Drugog i ka Drugom. Taj Znak (radio-dramsko umetničko delo) je polifoničan, višeznačenjski i neprestano se nalazi, kako smo to ranije naglasili, in statu nascendi et moriendi stvarajući, izvorno, jednu polysemie infinie. Ova višeznačnost logički, semantički i estetski nužno v°di ka ontološkoj otvorenosti radio-dramskog umetničkog dela. Upravo ta ontološka otvorenost (to jest, na ontološki način zasnovana otvorenost) upućuje radio-dramsko umetničko delo ka pitanju o Drugom. Na taj način objavljuje se izvorna korespondentnost na osi radio-dramsko umetničko delo / Drugi, koja suštinski implicira potrebu za razumevanjem i tumačenjem. Stoga smo u „Prolegomeni za jednu estetiku radio-dramskog umetničkog dela” i naglasili da je unutrašnja dijalogičnost radio-dramskog umetničkog dela njegov modus vivendi „koji prožima

17