Школски лист

521

сна му е рука осечена, и лиева нога до колена, вита су му ребра изломлБна, виде му се џигерин,е беле; измиче га изђ те млоге крвце, умива га лађаномг водицомђ , причешћуе виномг црвениемг и залаже лебом биелиемЂ; кадт. шнаку срце заигрило, проговара Орловићу Павле: „Сестро драга, Косовко девоико! кон ти е голема неволн, те преврћешт. по крви шнаке? кога тражишЂ по разбого млада? или брата, или братучеда? ал' по греху стара родителн?"*) Проговара Косовка девоика: „Драги брато делио незнана! Н одг рода никога не тражимт.: нити брата, нити братучеда, ни по греку стара родителн; мож' ли знати, делио незнана, кадг кнезг Лаза причешћива воиску, кодђ нрекрасне Самодрже цркве, три недел^ тридестг калуђера? сва се Српска причестила воиска, наипослие три воиводе боине: бдно есте Милошу воивода, а другое Косанчићг Иване, а треће е Топлица Милане; Л се онде деси на вратима, кадг се шета воивода Милошу, красант. гонакг на овоме свету, сабла му се по калдрми вуче, свиленг калпакЂ, оковано нер$, на мнаку коласта аздии, око врата свилена марама, обазре се и погледа на ме, с' себе скиде коласу аздиш, с' себе скиде, па е мени даде: „,,На, девоико, коласту аздиго, по чему ћенгв мене споменути, по аздГи по имену моме: ево т' идемт. погинути душо, у табору честитога кнеза; моли Бога, драга душо моа. да ти с' здраво изђ табора вратим-в, а и тебе добра срећа нађе, увећуте за Милана мога, за Милана Богом побратима, Кои' е мене Богомт. побратио, вишнбимт. Вогомг и светимг Гованомт.; н ћу теби кумЂ венчани бити."" „За нбимђ иде КосанчићЂ Иване, красанЂ ш*) По греку (по гриеху) родитедв значи прави отацЂ. Овдђ се показуе знакт> народнога мишлЋнн, да е гриехт, и женити се. Н самЂ слушао одђ ода еднога великогг господара гдЂ говори за свога сина: „ Онђ е мои по гриеху синђ , али га мени садЂ валн слушати."