Nova Evropa

Polemika. Nauka i moral, prema koncepcijama G. J. Jelačića.

Već dulje vremena pratim u »Novoj Evropi« pisanje G. J. Jelačića, kojim on hoće da populariše nauku, a uz to širi neke svoje Živoine nmazore. Izabrao sam nasumce jedan njegov članak i podvrđao Sa {u decembarskom broju »Nove Evrope« od prošle Sodine) maloj kritici, u nadi da će G. Jelačić možda revidirali svoje ideje, Ali nesamo da je G, Jelačić nastavio {u ovogodišnjem januarskom broju) s izlaganjem svojih ideja, nego je (u februarskom broju) dao i kritiku moje kritike, Kad tako stoje stvari, prisiljen sam da se prihvatim nezahvalnoS posla, pa da se malo pobliže upustim u analizovanje misli G, Jelačića. lako znam da »Nova Evropa« nije stručan list, ipak mislim da ono što se u njoj iznosi o pojedinim znanostima treba da bude zasnovano na tačnim naučnim rezultatima, Budući да је G. Jelačić pod riječju »kultura« razumijevao maše znanje o prirodi, to sam ja — po zakonima lošike — napravio onaj zaključak o kulturi u mojoj krilici njećova članka, Ako sada G. Jelačić pod kulturom razumijeva nešto drušo nedo isključivo naše znanje o prirodi, onda i diskusija skreće na druđo polje, Riječima se može dati definicija kakova se želi, samo se onda mora kod jedne. te iste ostati, Obično se pod »kulturom« razumijeva nešto drugo neđo samo naše znanje o prirodi, ali kad je jednom G. Jelačić dao ovoj riječi uže značenje, onda je trebalo da Код оуоб 1 озфаме,

Da predjemo medjutim na našu glavnu temu, — na pripovijest o propasti morala, G. Jelačić nam „može s pravom reći, da on nije osamljen sa svojim nazorom o »večnim zakonima morala«, i t, d,, — utoliko će ova diskusija bit: zanimljivija i za šire krugove, Om dakle ostaje kod svoje tvrdnje, da se »srednji nivo morala smanjuje«,. Iz toša slijedi, da je moral jednom morao biti na većoj visini, jer se mače ne bi mogao smanjivati, Badava ćemo tražiti u istoriji epohu koja bi nam mogla služiti kao ishodište te početne moralne visine, — osim ako ćemo primiti koncepciju o raju s Adamom i Evom, koji su stvoreni od nekoga Boga! S druge strane, G. Jelačić je pristaša teorije evolucije čovjeka; a primimo li tu teoriju, ne možemo nikako vjerovati u neke vječne moralne zakone. Jer, kako bi, naprimjer, krapinski pračovjek i recimo Tolstoj mogli imati iste moralne zakone? U kojoj su etapi razvoja ljudskog roda, od surovog kanibala prije sto hiljada godina pa do današnjeg čovjeka, najednom pali s neba ti vječni i nepromjemljivi moralni zakoni? Slijedi, neumoljivom logikom, da ili treba napustiti teoriju evolucije ı priznati božansko porijeklo čovjeka, ili treba napustiti ideju o vječnim moralnim zakonima, Trećega nema!

523