Nova Evropa

Polemika.

G. Kerubin Šegvić i savremena estetika,

Diskusije i polemike o književnim pitanjima potrebnije su kod nas nego igdje, i zato sam uvijek bio za njih; ali uz jedan “uslov: da se diskutuje i polemiše lojalno i s poznavanjem problema, Ove odlike mikako mne pokazuje članak G, Kerubina Šegvića: »Je li Preradović bio pjesnik?« (»Hrvatska revija«, Ђеој 1. ха бофти 1932)“), Сјапајк je mapisan metodom koji se kod mas često upotrebljava: gomilanjem imena pjesnika, književnika, i HilozofA svih vremena i narod4, kao i krivo shvaćenim citatima, ide se očito za ciljem da se u prosječnom čitatelju izazove utisak duboke erudicije i neobične obaviještenosti, U njemu se iznose (Као тоје пеке tvrdnje koje Ja magdje i njkada nijesam теКао. Тако se tu, naprimjer, piše: »Haller ne nalazi poezije prave пебо ondje, gdje imade ličnog treperenja, subjektivnih proživljenih osjećaja i emocije. On за јиčuje iz poezije i patrijotska 1 ге огпа čuvstva, kako isključuje intelektualizam, didaktičku temdemciju, 4 time baca u ropotarnicu najveće pjesnike svih vjekova. Po njegovu sudu prava poezija je erotika, U doba Pitićrillizma i Notarizma nije ni čudo,« Kalo je poznato, Pitigrili i Notari su pornografi, te bi i moj vrhovni 'kmjiževni kriterij bio, prema tvrdnji А. Šegvića, pornografija! Na mi se пачеде gdje i kada sam ја rekao, da je »prava poezija erotika«? Nije istma da ja iz poezije isključujem patrijotska i religijozna čuvstva, kad su ona zbilja čuvstva, nego ih isključujem kad ona to nijesu, tojest kad su iznesena me tu jedmom osjećajmom obliku nego refleksivno 1 didaktički namjerno, I zato su Manconijevi „ата засгј« 1 » 11 слпаче тавбјо« Као : раjotski izljevi Dantea, Petrarke, Foskola, i drugih, i te kakova poezija, A G,. Šegvić ih brani od mene, pitajući me: »ZŽar је samo poezija ,De arte amandi«? (Ovidijeve lascivne pjesme), Jest, Dante, Petrarka, Leopardi, AlHjeri, Foskolo, it, d,, sve su to pjesnici, i to veliki pjesnici, iako su se imspirisali na rodoljublju, baš zato što su umjeli da se uzdignu nad ftemdencijoznost i suštu didaktičmost,

Koliko je G. Šegvić upućem u pitanja o kojima боуог!, neka posluže slijedeći primjem, On tvrdi: »Premda može biti poezije 1 ondje, gdje nema posebne ritmičke forme, posebne tehnike {poezija u prozi), ipak je vanjska forma, tehnika, bitni faktor poezije za postignuće efekta«, Najmoderniji estetičar

*) Ovaj je članak napisan odmah iza napadaja G, Šegvića, ali, zbog čudnovatog postupka jedne redakcije, izlazi tek sada, А, Н.

333